W pracach geodezyjnych dotyczących wyznaczenia prostoliniowości obiektów wydłużonych często stosowana jest metoda stałej prostej, która wymaga ustawienia instrumentu nad zadanym punktem. Do realizacji tego zadania można wykorzystać prawidłowo zrektyfikowany pionownik laserowy. W przypadku każdego instrumentu parametrem charakterystycznym jest minimalna długość celowej, która ogranicza usytuowanie punktów pomiarowych. W warunkach panujących na obiektach inżynierskich często nie ma możliwości odsunięcia instrumentu od badanego obiektu. Wówczas początkowe punkty pomiarowe mogą być zmierzone dopiero po ustawieniu instrumentu na końcowym punkcie stałej prostej. W przedstawionej w referacie metodzie pomiaru położenia punktów względem określonej stałej prostej zastosowano wiązkę światła laserowego emitowanego przez pionownik laserowy tachimetru Leica TC407. W celu użycia wiązki laserowej pionownika do pomiaru metodą stałej prostej punktów zlokalizowanych w odległości od zera do kilkunastu metrów od stanowiska instrumentu zastosowano dodatkowe oprzyrządowanie: lustro kolimacyjne, przetwornik CCD z przystawką i komputer. W referacie autorzy prezentują koncepcję metody oraz wyniki wstępnych prac testowych zrealizowanych na laboratoryjnej bazie długościowej. Prace badawcze wykazały, że w przypadku odległości punktów pomiarowych: l, 2, 4, 8 i 12 m od instrumentu uzyskano odpowiednio następujące odchylenia standardowe: od ±0,03 do ±0,08 mm.

Zakres tematyczny danych przestrzennych – topograficznych i geograficznych prezentowanych na mapach w postaci modeli kartograficznych jest ogromny. Może obejmować zjawiska i procesy występujące w sposób dyskretny i ciągły, mierzone w skali nominalnej, porządkowej, interwałowej i ilorazowej. Ważny jest również sposób ujęcia zjawiska – bezwzględny lub względny. Wizualizacja tak różnorodnych danych to proces doboru odpowiednich metod kartograficznych i zmiennych graficznych. Rola mapy w analizie struktury przestrzennej nie ogranicza się tylko do oceny wizualnej (najczęściej na poziomie skali porządkowej), ale służy jako materiał źródłowy do badań charakterystyk i prawidłowości w rozmieszczeniu zjawisk. Badania te mają wyjaśnić występowanie określonych typów układów przestrzennych i zwrócić uwagę na ich miejscową i regionalną zmienność. Ilościowe wskaźniki opisujące strukturę przestrzenną (np. wskaźniki jednorodności, zróżnicowania) prezentowane w postaci modeli kartograficznych pozwalają na dokładniejszą charakterystykę struktury przestrzennej badanych zjawisk. W pracy wykorzystano metody: kartogramu, kartogramu geometrycznego, dazymetryczną i izolinii, które stanowią modele różnorodnych charakterystyk i relacji przestrzennych zjawisk. Użyte w pracy metody modelowania i prezentacji wyników analiz nawiązują do rzeczywistego rozkładu zjawiska, a więc zwracają uwagę na ich miejscową i regionalną zmienność, co ma duże znaczenie w użyteczności otrzymanych wyników.

Systemy informacji przestrzennej stają się coraz powszechniejszą formą prezentacji i zarządzania danymi o charakterze przestrzennym. Obszarem wykorzystania systemów informacji przestrzennej są również gminy, gdzie za pomocą tych narzędzi można podejmować decyzje strategiczne oraz wydawać szereg decyzji administracyjnych. Artykuł prezentuje wyniki badań ankietowych przeprowadzonych w sześciu urzędach miejskich Łódzkiego Obszaru Metropolitalnego. Analiza wyników badań, przedstawiona w artykule, ma na celu wskazanie grupy docelowych użytkowników systemów informacji przestrzennej. Dzięki temu możliwe staje się określenie zakresu wiedzy urzędników na temat możliwości i kierunków wykorzystania informacji przestrzennej w różnych obszarach funkcjonowania miasta. Badania weryfikują, czy w wydziałach i referatach urzędów miast zajmujących się gospodarką przestrzenną, gospodarką nieruchomościami, infrastrukturą, rozwojem gospodarczym, promocją gminy, urbanistyką i zarządzaniem kryzysowym wykorzystywane są systemy GIS. Przeprowadzone wywiady bezpośrednie wskazują również, jak wiele obszarów zarządzania gminą może zostać wspartych przez wykorzystanie systemów informacji przestrzennej.