W artykule przedstawiono podstawowe zasady przydziału działek do gospodarstw uwzględniające przebieg stref różnic odległości z siedlisk do działek i rozgraniczających je linii równych różnic odległości. Zarówno granice rozpatrywanych stref, jak i zasięgi ich obszarów stanowią istotną przesłankę do kształtowania właściwego przydziału gruntów do gospodarstw. Warunkiem poprawności przydziału działek do dwu wybranych gospodarstw jest występowanie ich tylko w jednej strefie różnic odległości, która oddziela działki należące do tych gospodarstw. Przez tę strefę oddzielającą przebiega również linia równych różnic odległości odgraniczająca działki obu gospodarstw w przypadku ich najkorzystniejszego położenia względem siedlisk. Wykorzystane w tym opracowaniu przykłady optymalizacji rozmieszczenia gruntów gospodarstw oraz przebiegu linii równych różnic odległości z siedlisk do działek i zasięgi stref odległości dotyczą dwóch gospodarstw położonych we wsi Wojków.

Automatyczna generalizacja danych przestrzennych była i jest celem badań wielu ośrodków naukowych na świecie. Niestety, ani obecny stan wiedzy, ani też istniejąca technologia nie pozwalają tego celu w pełni zrealizować. Jednym z czynników utrudniających automatyczną generalizację danych przestrzennych jest złożoność, kompleksowość samego procesu. W odpowiedzi na ten problem podejmowane są próby usystematyzowania czynności, składających się na proces generalizacji, w postaci modelu. Autorka charakteryzuje istniejące typy modelowania procesu generalizacji, podejmuje próbę generalizacji wybranych elementów Bazy Danych Ogólnogeograficznych, w trybie półautomatycznym w środowisku DynaGEN oraz opisuje koncepcję modelowania warunkowego w środowisku Clarity.

W artykule przeprowadzono analizę porównawczą wybranych metod ustalania wartości katastralnych na potrzeby podatku od wartości nieruchomości. Pierwszą z analizowanych metod ustalania wartości katastralnych jest metoda opisana szczegółowo w wytycznych przeprowadzania powszechnej taksacji nieruchomości. Druga to metoda korygowania ceny średniej. W artykule przedstawiono również propozycje modyfikacji tych metod. Ustalono wartości katastralne dla testowego obiektu oraz porównano wyniki ustalania wartości katastralnych nieruchomości tymi metodami.

Fotogrametryczne opracowanie zdjęć amatorskich, niemetrycznych zobrazowań cyfrowych, jest utrudnione ze względu na niemożność przeprowadzenia laboratoryjnej kalibracji użytych aparatów fotograficznych czy zastosowania samokalibracji za pomocą znanej ogólnej metody DLT – Direct Linear Transformation (brak fotopunktów o znanych współrzędnych terenowych). W praktyce zazwyczaj dysponujemy tylko zdjęciami pozyskiwanymi często z kilku różnych źródeł i nierzadko są to zdjęcia wykonane z wykorzystaniem obiektywu zmiennoogniskowego (zoom). W pracy przeprowadzono analizę matematycznych podstaw rzutu środkowego, w szczególności wykazano możliwość uzyskania pełnej orientacji wewnętrznej na podstawie perspektywicznych punktów zbiegu oraz opracowano nowe sposoby wyznaczenia tych punktów. Przedstawione rozwiązanie pozwala na metryczne opracowanie niemetrycznych zobrazowań cyfrowych, w tym zdjęć kadrowanych lub wykonanych z wykorzystaniem obiektywu zmiennoogniskowego. Zaproponowano również autonomiczną metodę wyznaczenia dystorsji radialnej na podstawie efektu beczkowatości (poduszkowatości). Metoda umożliwia uniknięcie negatywnych skutków silnego skorelowania parametrów dystorsji z odległością obrazową. Doświadczenia z ogólnie dostępnego oprogramowania do modelowania zdjęć amatorskich (wizualizacji geometrycznych 3^D) wskazują, że wybrane własności perspektywicznych punktów zbiegu są już wykorzystane w praktyce. W szczególności przetestowano, udostępnione przez Google, narzędzie Photo Match umożliwiające budowę nieskomplikowanego modelu 3^D ze zdjęć obrazujących dwie prostopadłe płaszczyzny danego obiektu, np. ściany budynku.

Uruchomienie testowe wielofunkcyjnego systemu precyzyjnego pozycjonowania na obszarze Polski ASG-EUPOS z początkiem czerwca 2008 roku dało możliwość realizacji prac geodezyjnych w czasie rzeczywistym RTK GNSS (serwis NAWGEO) na obszarze całego kraju. System ASG-EUPOS wprowadza jednolity w skali kraju i niezmienny układ odniesienia. Wyznaczanie pozycji poziomej punktu z wykorzystaniem poprawek serwisu NAWGEO gwarantuje (zgodnie z informacjami właściciela systemu) spełnienie wymagań stawianych dla wszystkich grup dokładnościowych. Wysokości punktów zgodnie z obowiązującymi przepisami powinny być wyznaczane w stosunku do najbliższych punktów osnowy, a kryterium dokładności dla wysokości jest błąd położenia względem najbliższych reperów nawiązania. W pracy przeprowadzono analizy sposobów wyznaczania wysokości w kontekście możliwości technicznych systemu ASG-EUPOS i uwarunkowań prawno-technicznych wynikających z obowiązujących i projektowanych standardów technicznych. Efekt końcowy stanowi propozycja metodyki pomiarów w celu określenia wysokości normalnych w czasie rzeczywistym z wykorzystaniem serwisu NAWGEO systemu ASG-EUPOS z jednoczesną oceną dokładności. Ponadto wykonano analizę dostępnych modeli quasi-geoidy i sposobów ich wpasowania przy realizacji pomiarów wysokości w systemie ASG-EUPOS.