Trójwymiarowa transformacja bez zmiany skali jest jedną z metod wyznaczania geodezyjnego opisu deformacji obiektu budowlanego. W wyniku dopasowania dwóch zbiorów punktów kontrolowanych (pochodzących z pomiaru wyjściowego i aktualnego) otrzymujemy parametry przemieszczenia obiektu (kąty rotacji i składowe wektora translacji) oraz wartości wektorów przemieszczeń zredukowanych. Zazwyczaj obliczenia przeprowadzane są za pomocą metody najmniejszych kwadratów, która jest wrażliwa na wpływ punktów odstających. Znaczne lokalne deformacje obiektu mogą spowodować zniekształcenie otrzymanych wyników. W artykule przedstawiono możliwości wykorzystania pięciu metod estymacji odpornej do wyznaczania geodezyjnego opisu deformacji. Metody te dostarczają bardziej wiarygodnych wyników wpasowania, co ma duże znaczenie przy ocenie stanu technicznego budowli. Omawiane zagadnienie zostało zilustrowane na przykładzie symulowanego obiektu budowlanego.

W pracy przeprowadzono ocenę faktycznej dokładności uzyskiwanych wyników pomiarów w oparciu o proponowaną technologię. W tym celu wykonano wielokrotnie powtarzalne pomiary satelitarne techniką RTK na kilkunastu punktach kontrolnych sieci EUREF-POL i POLREF. Dodatkowo w pomiarach wykorzystano różne typy poprawek oferowanych przez Małopolski System Pozycjonowania Satelitarnego. Do oceny jakości uzyskanych wyników zastosowano wybrane statystyczne testy zgodności, rozkładów błędów. Rezultaty opracowania numerycznego doświadczalnych pomiarów pozwoliły w obecnym etapie na ogólne stwierdzenie, że uzyskiwane dokładności pomiarów w czasie rzeczywistym mieszczą się w granicach 1–3 cm dla pozycji horyzontalnej oraz 1–5 cm dla wysokości, co odpowiada podstawowym założeniom budowanego systemu. Ponadto zauważono, że przy wykorzystaniu tej technologii unikamy problemów związanych z zasięgiem radia oraz zakłóceniami jego sygnału w stosunku do klasycznie realizowanej technologii RTK.

W pracy przedstawiono metodykę pomiaru i opracowania obserwacji GPS dla zastosowań inżynierskich przy budowie autostrad. Pomiar osnowy realizacyjnej na odcinku 13 km dla obwodnicy Wyszkowa wykonano przy użyciu 7 odbiorników GPS: Ashtech Z-XII, Z-Surveyor oraz Z-Xtreme. Punkty osnowy realizacyjnej były w większości stabilizowane na skraju lasu, co znacznie utrudnia wiarygodne wyznaczenie precyzyjnych współrzędnych. W takich przypadkach niezwykle ważne jest określenie właściwej metodyki pomiaru i opracowanie obserwacji GPS w celu uzyskania wysokiej i wiarygodnej dokładności wyznaczanych pozycji. Przedstawiona metodyka pomiaru oraz opracowania obserwacji GPS umożliwiła otrzymanie dokładności po wyrównaniu rzędu 2–3 mm przy 1.5–3 h sesjach obserwacyjnych.

W artykule opisano zastosowanie map anamorficznych w kartograficznym modelowaniu zmienności zjawisk. Podjęto próbę klasyfikacji metod przedstawiania zmienności zjawisk ze względu na sposób prezentacji. Dokonana została ocena zastosowania takich map pod względem zgodności z podstawowymi celami prezentacji kartograficznej. Jako przykłady ilustracyjne pokazane zostały powierzchniowe mapy anamorficzne.

W latach 2006–2007 założono na obszarze Polski sieć punktów bezwzględnych pomiarów grawimetrycznych stanowiącą system grawimetrycznego odniesienia polskich stacji permanentnych GNSS i poligonów geodynamicznych. Dolnośląska część tego systemu składa się z pięciu punktów położonych w miejscowościach: Wrocław, Kłodzko, Janowice Wielkie, Lubiąż i Świebodzice. W niniejszej pracy szczegółowo omówiono położenie punktów Wrocław, Kłodzko, Janowice i Lubiąż, sposób ich stabilizacji oraz wyniki pierwszych pomiarów zrealizowanych na tych punktach.