Artykuł opisuje nowatorskie, kompleksowe metody kartowania tematycznego, mającego na celu określenie wpływu czynników geologicznych, geomorfologicznych oraz klimatycznych na rozkład przestrzenny zbiorowisk roślinnych w piętrze alpejskim Kaukazu Wielkiego. Połączenie metod i technik teledetekcyjnych z technologią GIS jest szczególnie efektywne do kompleksowego badania oraz kartowania rejonów trudno dostępnych dla człowieka.

Począwszy od 1989 roku kartografia węgierska staje się coraz bardziej urozmaicona oraz podlega znaczącym, ciągłym zmianom. Artykuł jest próbą nakreślenia ogólnych zarysów obecnej struktury węgierskiego społeczeństwa kartograficznego – od kartografii państwowej po różnorodną działalność prywatnych firm kartograficznych. Przedstawieniem wszystkich sektorów związanych z tym polem działalności mogą być zainteresowane organizacje narodowe, reprezentujące kartografię węgierską na forum międzynarodowym, czasopisma periodyczne, szkoły wyższe zajmujące się edukacją kartograficzną oraz instytucje gromadzące najbardziej wartoś-ciowe, ogólnodostępne krajowe zbiory map.

W państwowym zasobie geodezyjno-kartograficznym znajdują się następujące bazy danych przestrzennych: Baza Danych Ogólnogeograficznych, VMap L2, Vmap L3 oraz Baza Danych Topograficznych. Tylko jedna z tych baz – VMap L2 może obecnie odgrywać rolę bazy referencyjnej, ponieważ jest opracowana dla obszaru całego kraju, a ponadto zakres i szczegółowość treści odpowiada klasycznej mapie topograficznej. Jednak praktyczne wykorzystanie danych cyfrowych VMap jest ograniczone ze względu na skomplikowaną strukturę (224 klasy obiektów pogrupowanych w 8 kategorii) oraz brak mechanizmów automatycznej wizualizacji kartograficznej. W artykule przedstawiono propozycję uproszczenia struktury bazy danych VMap L2 dla celów analiz i wizualizacji kartograficznej. Opisano 3 podstawowe metody integracji danych. Przeprowadzone z wykorzystaniem systemów informacji geograficznej eksperymenty umożliwiły wybór jednej z metod: integracji wg kryterium podobieństwa z zachowaniem unikalnych typów geometrycznych. Chociaż baza VMap L2 w strukturze użytkowej nie pozbawiona jest pewnych wad, to spełnia postawione na wstępie założenia.

Potrzeby gospodarcze wielu krajów Europy, a także ciągle rosnące możliwości i malejące koszty wykorzystania technologii informatycznych przyczyniły się w latach 80. XX w. do zmiany koncepcji gromadzenia, przechowywania i udostępniania informacji o terenie. W wielu krajach decyzji tworzenia baz danych topograficznych towarzyszyła znaczna redukcja zakresu treści w stosunku do tego, jaki był przedstawiany na mapach topograficznych. W Polsce przyjęto, że w Bazie Danych Topograficznych (TBD) będą gromadzone dane opisujące wszystkie elementy treści cywilnej mapy topograficznej w skali 1:10 000. Wybrano więc rozwiązanie dość kosztowne, czego efektem jest wciąż niewielkie pokrycie kraju cyfrowymi danymi topograficznymi. Celem niniejszego opracowania było porównanie zakresu tematycznego baz danych topograficznych o szczegółowości 1:10 000 w krajach europejskich z zakresem tematycznym TBD i stwierdzenie, czy rzeczywiście w TBD jest gromadzonych zbyt dużo danych. Analiza została wykonana dla 13 baz danych topograficznych: belgijskiej, brytyjskiej, czeskiej, duńskiej, fińskiej, francuskiej, litewskiej, niderlandzkiej, niemieckiej, norweskiej, słowackiej, słoweńskiej i szwedzkiej.