W przedstawionym opracowaniu zaprezentowano model matematyczny dla interpretacji statystycznej ciągłego zapisu danych kinematycznych. Antena marki Rover ustawiona jest nad punktem jej statycznego pozycjonowania. Oznacza to, że współrzędne zapamiętane w punktach odniesienia czasowego można interpretować jako stacjonarne wykresy czasowe. Do każdego zapisu przypisane są dodatkowe informacje, takie jak liczba i konfiguracja satelitów, oceny dokładności w poziomie i pionie, przerwy w transmisjach radiowych i inne. Opracowanie skupia się na symulacji rzeczywistych pomiarów pola w oparciu o wyżej wspomniane zbiory danych. W oparciu o wyniki analizy określono optymalne techniki pomiarów, to jest optymalną długość okresu obserwacji na punkt, optymalną liczbę pomiarów na punkt, a przede wszystkim minimalny odstęp czasu pomiędzy pomiarami na punktcie. Eksperymentalne pomiary wykresów czasowych wykonano w rejonie Królewskiego Śnieżnika. Do badań zastosowano metodę kinematyczną w czasie rzeczywistym -RTK. Wykresy czasowe mają długość 24 godzin. Bezpośredni wpływ na dokładność tej techniki obserwacji ma środowisko górskie i duża różnica pomiędzy punktami końcowymi linii bazowej. Można oczekiwać, że wyniki te mogą się różnić od uzyskanych dla podobnych linii bazowych w regionach płaskich.

Algorytmy genetyczne reprezentują nowoczesne metody optymalizacji procesów, dla których inne rozwiązania zawiodły lub nie dały satysfakcjonujących rezultatów. Jednym z takich procesów jest rozwiązywanie układanek – puzli, w których fragmenty muszą być wstawione w zdefiniowany kształt w ten sposób, aby żadne się nawzajem nie nakładały, a kształt zawierał wszystkie zadane fragmenty. Praca niniejsza zawiera opis algorytmu genetycznego rozwiązującego takie zadanie wraz ze ścisłą formułą rozwiązania oraz definicją warunków początkowych, bazującą na analizie skupień. Skuteczność algorytmu będzie testowana w pracy dyplomowej w Instytucie Geodezji na Wydziale Budownictwa, Politechniki w Brnie. Rezultaty zostaną wykorzystane przy tworzeniu kartogramów.

W artykule zawarto krótki przegląd nowoczesnych cyfrowych systemów dla pozyskiwania informacji obrazowej. W dalszej części została dokonana analiza różnych nowoczesnych podejść technologicznych, wykorzystujących wieloźródłową informację obrazową, uzyskaną z pułapu lotniczego i satelitarnego dla generowania konwencjonalnych i nowych produktów fotogrametrycznych.

Praca prezentuje metodę wykonania mapy rozkładu względnych wartości bezpośredniego promieniowania słonecznego w terenach górskich, na podstawie danych topograficznych. Wykorzystano do tego celu narzędzia GIS oraz klasyfikację Stružki [1956]. W opracowaniu posłużono się metodami interpolacji, ekstrapolacji, reklasyfikacji, przekształcenia algebraicznego polegającego na dodawaniu atrybutów opisujących cechy położenia: ekspozycję oraz spadek terenu. W wyniku opracowania wykonano mapę względnych wartości promieniowania słonecznego dla kulminacji masywu Jaworzyny Krynickiej w Krynicy Zdroju.

Celem pracy jest ocena dokładności wyników pomiaru szczegółów sytuacyjnych metodą RTK GPS za pomocą zestawu sprzętu GPS - GePos RM 24 firmy Carl Zeiss. Uzyskane wyniki oceniono w odniesieniu do pomiarów tego samego obiektu metodą klasycznych pomiarów naziemnych zrealizowanych za pomocą tachimetru elektronicznego. Jako kryteria oceny przyjęto błędy średnie punktów po transformacji WGS’84 → „1965”, odchyłki transformacji na punktach dostosowania oraz odchyłki współrzędnych pikiet sytuacyjnych w stosunku do tych samych pikiet wyznaczonych metodą klasyczną. Opracowanie wyników z obydwu metod pomiarowych przeprowadzono za pomocą systemu obliczeniowego Geonet.

Celem monitoringu obiektów prowadzonych metodą geodezyjną jest uzyskanie informacji o związkach przyczynowo-skutkowych zachodzących w obrębie badanego obiektu. Zastosowanie określonej techniki pomiarowej wymaga ustalenia korzystnej struktury sieci spełniającej warunek ekonomiki pomiaru przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiedniej charakterystyki dokładności wyznaczanych parametrów. Korzystną strukturę sieci można uzyskać na podstawie doboru obserwacji o największej zawartości informacji. Wyniki pomiarów wybranych elementów sieci oraz zastosowanie odpowiednich metod ich przetwarzania pozwala na prawidłową identyfikację zbioru punktów odniesienia i sformułowanie poprawnego modelu przemieszczeń. W artykule został opisany proces ustalenia korzystnej struktury sieci liniowej na podstawie entropii układu obserwacyjnego.

Niniejsza praca odnosi się do projektu GA 103/03/0102 „Integracja systemów orientacji i kamer pomiarowych w fotogrametrii”. System nawigacyjny Applanix połączono z metrycznymi kamerami lotniczymi RMK TOP 15, RMK TOP 30 oraz z cyfrową niemetryczną kamerą Hasselblad 555ELD. Tak zintegrowane systemy były testowane i kalibrowane na polu testowym. Została wyznaczona dokładność elementów orientacji oraz wypróbowano różne konfiguracje bloków zdjęć i liczby punktów kontrolnych. Projekt potwierdził wnioski osiągnięte w poprzednim projekcie OEEPE. Użycie dla opracowań stereometrycznych uzyskanych bezpośrednio elementów orientacji zewnętrznej nie jest możliwe, ponieważ dokładność kątów obrotu uzyskanych z systemów inercjalnych jest niewystarczająca. Użyte systemy Differential GPS NOVAtell oraz IMU Applanix POS AV310 uzyskały dokładność większą od deklarowanej. Elementy orientacji wewnętrznej oraz parametry dodatkowe nie były konieczne w przypadku użycia kamer metrycznych. Użycie danych z GPS/IMU w procesie automatycznej aerotriangulacji pozwoliło na zaoszczędzenie czasu przy pomiarach obrazu. Kamery cyfrowe średniego formatu okazują się odpowiednie dla małych projektów, lecz konieczne jest precyzyjne skalibrowanie. Mniejsze, wydłużone formaty obrazów powodują pogorszenie geometrii bloku obrazów. Zalecane jest pokrycie 70-80%, większa liczba obrazów oraz więcej punktów kontrolnych.

W pracy przedstawiono możliwość wykorzystania zobrazowań video terenu wykonanych podczas lotu śmigłowcem w procesie tworzenia map. W części praktycznej najpierw stworzono kartometryczne obrazy video poprzez transformację rzutową, a następnie zdigitalizowano kilka przykładowych szczegółów terenowych zarówno na mapie topograficznej, jak i na przetransformowanych obrazach video oraz porównano różnice odległości pomiędzy tak powstałymi obiektami. Na tej podstawie oceniono dokładność kartometryczną obrazów video i ich przydatność przy tworzeniu map.

Współczesne materiały teledetekcyjne, a zwłaszcza wielkoskalowe zdjęcia lotnicze dostarczają możliwie najbardziej aktualnych informacji o środowisku geograficznym. Czyni to je niezbędnymi w nowoczesnym zarządzaniu miastem. Terenem badawczym jest niewielkie miasto Puszczykowo położone na południe od Poznania. Jego specyficzna lokalizacja w najbliższym sąsiedztwie Wielkopolskiego Parku Narodowego wymaga położenia wyjątkowego nacisku na kwestie ochrony środowiska przyrodniczego na tym obszarze. Zaproponowano budowę systemu informacji przestrzennej w oparciu o fotomapę w skali 1:2500 z 2004 roku, która stanowiła podstawową rastrową bazę danych zorientowaną w przestrzeni geograficznej. Na tej bazie stworzono wektorowe warstwy tematyczne ze szczególnym uwzględnieniem terenów biologicznie czynnych i obszarów chronionych. Każdej warstwie tematycznej towarzyszy tekstowa baza danych gromadząca informacje nieprzestrzenne dotyczące danego obiektu. Tak zbudowany SIP staje się wydajnym narzędziem zarządzania i wspomagania procesów decyzyjnych, pozwalając na skuteczną ochronę środowiska przyrodniczego oraz wykorzystanie zasobów naturalnych miasta zgodnie z paradygmatem zrównoważonego rozwoju. Istotnym zagadnieniem w budowaniu SIP-u, zwłaszcza w małych ośrodkach miejskich, jest brak środków finansowych i danych niezbędnych dla prawidłowego wdrożenia systemu.

Planując wykorzystanie technik fotointerpretacyjnych jako narzędzia do kontroli, modyfikacji lub aktualizacji treści mapy topograficznej, przeanalizowano, które elementy jej treści mogą być wykorzystane w tego typu pracach. Określono zakres możliwości teledetekcyjnych oraz zdefiniowano schemat ideowy ich realizacji. Dla usystematyzowania prac przyjęto jako przedmiot oceny aktualnie obowiązujący w tym zakresie standard TBD, a szczególnie jego moduł kartograficzny MTP10TBD. W pracy przedstawiono polskie unormowania prawne standardu TBD oraz porównano go z podobnymi rozwiązaniami realizowanymi za granicą. W krótkiej charakterystyce wyszczególniono obiekty wchodzące w skład modelu, istotne za względu na proponowane rozwiązanie. Następnie zaprezentowano ideę wykorzystania baz TBD do interpretacji obrazów teledetekcyjnych, a w konsekwencji – wspomnianej już kontroli, modyfikacji lub aktualizacji baz.