Ucho ssaka lądowego pełni rolę biologicznego wzmacniacza, dzieje się tak dzięki rezonansowi małżowiny usznej, przewodu słuchowego zewnętrznego, błony bębenkowej oraz geometrii kosteczek słuchowych. Ostatnim mechanizmem wzmacniającym jest system komórek rzęsatych zlokalizowany w narządzie Cortiego. Siedzibą narządu słuchu jest dalece wyspecjalizowana kość skroniowa. Elementy narządu słuchu i równowagi będące w obrębie tej kości zlokalizowane są w uchu zewnętrznym, środkowym i wewnętrznym. Szczegółowej analizie poddano budowę anatomiczną ucha w kontekście jego roli jako wzmacniacza dźwięków. Celem pracy jest przybliżenie problematyki odbioru dźwięku przez kręgowce przy przejściu ze środowiska wodnego do środowiska lądowego.

Badania przeprowadzono na 40 osobnikach krzyżówki i kaczki udomowionej. Głównym celem pracy było określenie masy i parametrów wielkościowych serca. Wyniki opracowano statystycznie z zastosowaniem dwuparametrowej analizy wariancji z użyciem klasyfikacji krzyżowej, gdzie w każdej podgrupie poczyniono więcej niż jedną obserwację. Zależność pomiędzy cechami określano dzięki prostym współczynnikom zmienności na podstawie istotności α=0.005. ponadto określano względną masę serca ptaków. Wykazano, że serce kaczki krzyżówki, będąc mniejsze i lżejsze co do bezwzględnej masy, jest względnie większe aniżeli kaczki domowej, co może być powodem wyższej wydajności fizjologicznej.

Preeklampsja pierwotna występuje podczas ciąży jedynie u naczelnych. Model preeklampsjii wtórnej, której przyczyną jest wcześniej występujący zespół nerczycowy (ZN) autorzy uzyskali u szczurów. Celem obecnej pracy była ocena histologiczna nerek matek szczura, obciążonych doświadczalną preeklampsją po Adriamycynie (ADR), po zakończonym połogu. Preparaty barwione H+E, PAS oraz metoda Massona oglądano pod mikroskopem świetlnym. Wyniki badań wskazują na proteinurię oraz śmierć komórek nabłonka kanalików na drodze apoptozy.

Ameboza wywołana przez Entamoeba invadens jest schorzeniem powodującym największą ilość strat wśród hodowli gadów, nie omijając najcenniejszych gatunków (waran z Komodo). Zarażenie następuje drogą alimentarną inwazyjną cystą (ok. 11-20 μm), z której następnie w jelicie powstają patogenne trofozoity. Choroba z reguły przebiega w postaci ostrej i kończy się śmiercią zwierzęcia w ciągu kilku dni, a jedynie u dobrze odżywionych i dojrzałych osobników może trwać kilka tygodni. Z chorobotwórczym działaniem tego pasożyta łączy się aktywność tiolowozależnej proteazy oraz fosfolipazy. Bardzo duży wpływ na przebieg inwazji ma temperatura otoczenia, gdyż zmiany chorobowe u węży ustępują poniżej 13˚C, temperatura powyżej 37˚C hamuje całkowicie aktywność pasożyta.

Celem obserwacji były badania nad wpływem swoistych bakteriofagów na właściwości nasienia knurów zakażonych pałeczką ropy błękitnej. Badania przeprowadzono na 15 knurach reproduktorach, z których 5 zwierząt zostało doświadczalnie zakażonych Pseudomonas aeruginosa, a pozostałych 10 to samce eksploatowane na Stacji Unasienniania Trzody Chlewnej, u których stwierdzono w worku napletkowym lub nasieniu omawiany drobnoustrój. Wymieniona terapia prowadzona była przez 3 tygodnie. Przed i po leczeniu prowadzono badanie odruchów płciowych, nasienia (objętość, koncentrację plemników, % plemników o ruchu prawidłowym, ich morfologię i przeżywalność), krew obwodową nad zdolnością komórek tej ostatniej do wytwarzania cytokin. Nie stwierdzono istotnych różnic między badanymi odruchami płciowymi przed i po terapii. W zakresie nasienia jedyne istotne różnice statystyczne obserwowano w przeżywalności plemników w rozrzedzalniku BTS, która wzrosła po leczeniu o 230 do 242%. Po terapii bakteriofagowej stwierdzono obniżenie poziomu IL-10 w surowicach i nadsączach znad hodowli komórek stymulowanych LPS-em i niestymulowanych. Uzyskane w badaniach własnych wyniki (poprawa żywotności plemników) uzasadniają w pełni potrzebę terapii bakteriofagowej u knurów reproduktorów zakażonych pałeczką ropy błękitnej.

W wysokoprodukcyjnej hodowli bydła mlecznego częstym problemem jest powtarzanie rui u krów oraz cicha ruja. W jednym ze stad, gdzie problemem było prawidłowe rozpoznanie rui, zwierzęta podzielono na trzy grupy. Grupa pierwsza w trakcie zabiegu inseminacji otrzymywała iniekcję LH-RH (50 μg lecireliny-Supergestran^®). W drugiej grupie synchronizowano ruję w drodze dwukrotnej iniekcji cloprostenolu (Oestrophan^®) wykonywanej w odstępach 11-dniowych, a krowy unasienniano w 78-82 godz. od drugiej iniekcji. Trzeciej grupie jako kontrolnej nie podawano żadnych leków w celu synchronizacji rui i owulacji. Odsetek krów ciężarnych stwierdzony po upływie 8 tygodni od zabiegu inseminacji wynosił 50%, 66,6% i 43% krów odpowiednio w grupie 1, 2 i 3. Otrzymane wyniki wskazują, że w stadach, gdzie występują problemy z wykrywaniem rui i cichą rują pozytywne wyniki może przynieść inseminacja w ustalonym terminie po dwukrotnej iniekcji prostaglandyn.

Do badań użyto 19 języków, które pobrano od królików będących w 1., 15. i 30. dniu oraz w 6. miesiącu życia postnatalnego. W wyniku obserwacji przeprowadzonych za pomocą mikroskopu świetlnego prześledzono zmiany zachodzące w błonie śluzowej na grzbiecie wierzchołka i na grzbiecie trzonu języka, gdzie znajdują się brodawki grzybowate. Nabłonek pokrywający brodawki grzybowate w 1. dniu życia postnatalnego jest wielowarstwowy płaski nierogowaciejący, natomiast od 15. dnia życia postnatalnego stwierdzono, że nabłonek jest wielowarstwowy płaski rogowaciejący. Również od 15. dnia życia postnatalnego, na terenie zrębu łącznotkankowego niektórych brodawek grzybowatych obserwowano występowanie grudek chłonnych samotnych. W 1. dniu życia postnatalnego włókna sprężyste są dobrze widoczne i układają się głównie poprzecznie w stosunku do osi długiej języka. Ich zagęszczenie zwiększa się przyśrodkowo i doogonowo na grzbiecie wierzchołka i na grzbiecie trzonu języka przed formującym się wałem języka. Na terenie wału języka zagęszczenie włókien sprężystych w kierunku doogonowym maleje. Taki układ włókien sprężystych obserwowano również w kolejnych badanych okresach życia królika.

W mleku 65 krów rasy czerwono-białej z gospodarstwa górskiego (650 m npm.), frakcjonowanym z udoju porannego i wieczorowego wykazano, że liczba bakterii i komórek somatycznych oraz zawartość tłuszczu, białka i poziom mocznika różniły się statystycznie istotnie. Wyższy poziom bakterii (o 56,1 tys. jtk), komórek somatycznych (o 76 tys.), tłuszczu (o 0,10%), białka (o 0,11%) oraz mocznika (o 21,6 mg/l) stwierdzono w mleku wieczorowym. Zawartość mocznika w mleku skorelowana była dodatnio z poziomem tłuszczu (r=0,141). Zawartości mocznika, podobnie jak poziom tłuszczu i białka wzrastały w kolejnych fazach laktacji, co potwierdzono statystycznie istotnymi korelacjami (odp. r=0,284, 0,183, 0,421). Potwierdzono zasadność przekształcenia oznaczeń liczby komórek somatycznych (LKS) na punktację komórek somatycznych (pkt. LKS), ponieważ współczynnik zmienności tego wskaźnika był zbliżony do rozkładu normalnego (v%=55), natomiast nieprzekształcone wartości LKS obarczone były wysoką zmiennością (v%=176), a ocena średniego (dla całego stada) poziomu komórek somatycznych była zgodna ze stanem rzeczywistym jakości produkowanego mleka (średnio pkt. LKS=3,95±2,16, co odpowiada poziomowi około 200 tys. LKS).

Przeprowadzono analizę niektórych aspektów występowania zespołu endometritis – pyometra u 208 kotek. Stwierdzono, że częściej chorowały samice starsze (≥5 lat ), przy czym średnia wieku wynosiła 5,5 roku. W przypadku zwierząt młodych (≤2 lata) czynnikiem predysponującym do występowania schorzenia było uprzednie zastosowanie antykoncepcji hormonalnej. Najczęstszym symptomem klinicznym notowanym u chorych kotek był patologiczny wypływ z pochwy, który miał miejsce aż w 180 przypadkach (86,54%). Objawy ogólne (np. depresja, częściowy lub całkowity zanik apetytu, wzmożone pragnienie, wymioty, gorączka) wystąpiły tylko u 47 kotek (22,59%). Zanotowano stosunkowo rzadkie występowanie przypadków chorobowych (15,87%) w miesiącach jesienno-zimowych (od października do grudnia), co wskazuje na istnienie zależności miedzy występowaniem endometritis – pyometra complex a aktywnością płciową kotek.

Doświadczenia zostały przeprowadzone na 27 szczurzycach linii Bufflo. Celem badań było określenie wpływu estrogenów, progesteronu i oksytocyny na spontaniczną aktywność skurczową macicy szczurów w warunkach in vitro. Wykazano, że: 1) wyizolowany skrawek macicy szczurów inkubowany w automatycznej łaźni wodnej wykazuje spontaniczną, cykliczną kurczliwość przez około 8-12 godzin, 2) podanie do komory inkubacyjnej oksytocyny powoduje wzrost częstotliwości (o 44,85 ± 13,42%) i siły (o 39,5 ± 18,33%) spontanicznej aktywności skurczowej macicy, 3) wcześniejsze traktowanie szczurów estrogenami powoduje wzrost siły i spadek częstotliwości spontanicznej aktywności skurczowej mięśniówki macicy szczurów, oraz nasila odpowiedź na stymulację oksytocyną, 4) wcześniejsze traktowanie szczurów progesteronem powoduje wzrost siły i spadek częstotliwości spontanicznej aktywności skurczowej mięśniówki macicy szczurów, oraz zmniejszenie odpowiedzi na stymulację oksytocyną.