Jednorazowy zabieg BIO przeprowadzono u 122 zasuszonych krów liczącego ~500 sztuk stada E, których mleko w poprzedniej laktacji zawierało >400 000 kom/ml, a jego efekt oceniano już po ich porodzie. Przeprowadzony zabieg biostymulacji poprawiał przez 5 miesięcy po wycieleniu cytologiczną jakość mleka odstawianego od tego stada do mleczarni w porównaniu z wartością LKS wyliczoną dla wszystkich krów stada E. Jednak brak powtórzenia tego zabiegu w odpowiednim czasie sprawił, że mleko krów doświadczalnych w następnych miesiącach stopniowo stawało się coraz gorsze w porównaniu z dojonym od wszystkich zwierząt. W ocenie tej sytuacji bardzo przydatna była zaproponowana przez Philpota linearna ocena szeregów wykładniczych DHI, która podobnie jak dawniej IDR charakteryzowała jedną liczbą zarówno zdrowotność wymion krów doświadczalnych, jak też i wszystkich zwierząt należących do stada E.

Celem badań była ocena nierównomierności spływu mleka z poszczególnych płatów wymion krów z małych obór stanowiskowych z dojarką rurociągową. Do tej oceny wykorzystano i odpowiednio zmodyfikowano prototyp czteroćwiartkowej dojarki rejestrującej. Poprzez odpowiednie modyfikacje oceniany prototyp był w pełni przydatny do pracy w małym stadzie z 22 krowami mlecznymi. Uzyskane dane udokumentowały dość precyzyjnie nierównomierności spływu mleka z poszczególnych płatów ich wymion oraz pozwoliły ustalić zmienność tych nierównomierności wraz z upływem czasu. Dzięki temu możliwe było porównanie tych danych nawet z zebranymi od zwierząt dojonych robotem udojowym. Jest to pomocne jest zarówno dojącemu oraz lekarzowi weterynarii, aby dokonać niezbędnych korekt doju (rozwiązanie doraźne), jak i zarządzającemu tym stadem w obraniu optymalnej strategii oraz ukierunkowaniu selekcji zwierząt (docelowy sposób rozwiązania problemu nierównomiernego spływu mleka z poszczególnych płatów wymion krów).

W dwóch małych oborach stanowiskowych z rurociągową dojarką oceniano wpływ zmiany systemu doju krów z przemiennego (I) na równoczesny (taki sam jak w robocie udojowym) i ponowny powrót do przemiennego (II) systemu. Stwierdzono, że zmiana systemu doju wpłynęła na wartość LKS mleku w ćwiartkowym z wymion dojonych krów. Ponadto reakcja płatów chorych na mastitis różniła się pod tym względem w porównaniu ze zdrowymi. Po zmianie systemu doju z przemiennego na równoczesny obniżała się wartość LKS w mleku dojonym ze zdrowych płatów i ponownie wzrastała przy powrocie na system przemienny. W płatach chorych wystąpiły 3 różne reakcje, bo w 3. grupie przypominała ona reakcję zdrowych płatów, w 2. grupie nie było w zasadzie różnic na zmianę systemu doju, a po powrocie na system przemienny (II) nastąpiła niewielka poprawa, zaś w 1. sytuacja pogarszała się po każdej zmianie systemu doju. Te 3 różne reakcje chorych płatów mogły wiązać się z 3 różnymi typami zakażeń wymienia. W zrealizowaniu takich porównań pomocny był prototyp czteroćwiartkowej dojarki rejestrującej.