Nowe spojrzenie na gospodarkę leśną uwzględnia przede wszystkim maksymalną ochronę ekosystemu leśnego. Celem prowadzonych badań była próba oceny wpływu stosowanych technologii pozyskania i zrywki surowca na środowisko leśne, a w szczególności na glebę i pozostający drzewostan. Przyjęta metodyka i uzyskane na jej podstawie wyniki wykazały, że tradycyjna technologia pozyskania i zrywki drewna (pilarka, ciągnik z wciągarką) okazała się bardziej przyjazna dla środowiska glebowego, niż technologia najnowsza (harwarder). Zmniejszenie negatywnego wpływu procesu technologicznego pozyskania i zrywki drewna na środowisko leśne (w szczególności glebę i pozostający drzewostan) jest możliwe do osiągnięcia poprzez prawidłowy dobór technologii i środków technicznych oraz odpowiednie udostępnianie drzewostanu, dostosowane do wybranej technologii. Nie bez znaczenia pozostaje doświadczenie operatora.

Badania dotyczyły funkcjonowania populacji dzika na terenie dużego (7,5 tys. ha) zwartego kompleksu leśnego. Wykorzystując telemetrię, określono m.in. wielkość użytkowanych areałów osobniczych, areały dobowe oraz prędkość przemieszczania się osobników. Wykazano rozdzielność areałów loch i odyńców. Stwierdzono, że dziki najczęściej przebywały w drzewostanach z dominującą sosną na siedliskach LMśw.

W pracy zanalizowano trzy przypadki zakładów, w których przeprowadzono działania innowacyjne polegające na wykorzystaniu biomasy drzewnej do produkcji energii cieplnej lub paliwa drzewnego (pelety). W dwóch zakładach zostały zainstalowane kotły do spalania biomasy drzewnej, a w trzecim zakładzie zainstalowano linię technologiczną do produkcji peletów. Analiza została wykonana na podstawie informacji uzyskanych podczas wywiadów przeprowadzonych w zakładach. W powodzeniu działań innowacyjnych zasadniczą rolę odegrały osoby o nastawieniu proinnowacyjnym, będące „motorem” innowacji. Najważniejszym problemem w realizacji podejmowanych działań było finansowanie innowacji. Znaczną rolę w powodzeniu działań innowacyjnych odegrały możliwości wykorzystania środków publicznych do ich finansowania. Zrealizowane działania innowacyjne przyczyniły się do wzrostu konkurencyjności zakładów, wykorzystania lokalnie dostępnych zasobów biomasy drzewnej oraz redukcji emisji zanieczyszczeń i CO₂ do atmosfery.

W Ośrodku Hodowli Zwierzyny „Zielonka” szkody wyrządzane przez dziki w uprawach rolnych występują przez dziewięć miesięcy w roku. Najbardziej są narażone takie uprawy, jak: żyto, mieszanki zbóż, owies, pszenżyto, pszenica, kukurydza i ziemniaki. Powierzchnia zredukowana wyrządzonych szkód w okresie badawczym wahała się ekstremalnie od 8,42 ha w 2006 roku do 20,42 ha w 2005 roku. Średnia roczna wynosiła 14,42 ha.

W pracy przeprowadzono analizę wybranych cech biometrycznych dzików pozyskanych w latach 2004-2007 na terenie OHZ Zielonka. Badano między innymi masę tuszy, długość ciała, wysokość w kłębie z podziałem na wiek i płeć odstrzelonych osobników. Poddano także analizie niektóre parametry populacyjne takie, jak struktura wieku i płci oraz struktura socjalna.

W latach 2005-2007 na terenach Ośrodka Hodowli Zwierzyny „Zielonka” zostały sporządzone analizy żołądków 74 dzików odstrzelonych w czasie użytkowania łowieckiego. Względy podyktowane kalendarium gospodarki łowieckiej oraz cyklicznością pojawów żeru leśnego i polnego zadecydowały o wyróżnieniu trzech sezonów badawczych, które porównywano pod względem trofizmu dzika. Potwierdziło się przekonanie wielu autorów o nadzwyczajnej skłonności tych zwierząt do korzystania z karmy wykładanej w lesie. Zakłócenia naturalnego sposobu wykorzystywania niszy pokarmowej środowiska leśnego za sprawą nieracjonalnego dokarmiania wynaturzają przyrodzoną rolę troficzną tego gatunku.

Modrzewnik lekarski (Laricifomes officinalis) jest grzybem typowo monofagicznym rozkładającym na terenie Europy Środkowej wyłącznie drewno twardzielowe drzew rodzaju Larix. Prawdopodobnym wytłumaczeniem takich preferencji troficznych jest specyficzny skład drewna modrzewiowego, a w szczególności niedostatek w nim niektórych związków chemicznych mogących być inhibitorami wzrostu tego grzyba. W celu udowodnienia tej teorii przebadano w warunkach laboratoryjnych pięć związków o charakterze fenolowym wytypowanych na podstawie przeprowadzonej wcześniej jakościowo-ilościowej analizy chemicznej drewna 25 różnych gatunków drzew. Były to: 3’,5’-dimetoksyacetofenon, furanon, 2,6-dimetoksyfenol, syringe aldehyde i 1,4-butanodiamina-2,3-dimetoksy N,N,N’,N’tetrametyl. Nasycone nimi próbki drewna modrzewiowego zostały poddane w warunkach laboratoryjnych kontrolowanemu rozkładowi na grzybni L. officinalis. Wyniki doświadczenia, w porównaniu z tempem rozkładu próbek kontrolnych, pozwoliły na stwierdzenie, że wszystkie z badanych związków fenolowych wpływają na spowolnienie tempa rozkładu drewna przez L. officinalis, czyli są naturalnymi inhibitorami wzrostu jego grzybni i mogą być jednym z czynników warunkujących wąską specjalizację troficzną tego gatunku.