W pracy oceniano jakość miodów pitnych nieutrwalanych oraz wpływ dojrzewania na wyróżniki fizykochemiczne i parametry sensoryczne. Miody pitne – trójniaki przygotowano w 3 wariantach: kowieńskim (bez dodatków), chmielonym (z dodatkiem chmielu Saaz) oraz z dodatkiem soku żurawinowego (Vaccinium oxycoccus). Dla porównania przebadano również miód pitny – trójniak, dostępny na polskim rynku. Stwierdzono pozytywny wpływ procesu dojrzewania na wyróżniki fizykochemiczne (zawartość: etanolu, glicerolu, 5-hydroksymetylofurfuralu i cukrów). Najwyższe stężenia etanolu i glicerolu uzyskano w próbach poddanych dojrzewaniu. Proces ten wpłynął znacząco na polepszenie cech organoleptycznych, co pozwoliło osiągnąć najwyższe noty zgodnie z wymaganiami normy PN-A-79120-02:1990.

Wywar melasowy stanowi produkt uboczny w procesie wytwarzania etanolu z melasy buraczanej. Ze względu na swoje właściwości wywar ten jest trudny do zagospodarowania i z tego powodu wymaga podczyszczenia, głównie odbarwienia. Celem niniejszej pracy była próba rozdziału substancji barwnych obecnych w wywarze z melasy buraczanej na kolumnach wypełnionych żelem Sephadex G-25 i G50 w zależności od pH wywaru. Z przeprowadzonych badań wynika, że nie można jednoznacznie stwierdzić, które piki na chromatogramach (A₄₇₅) odpowiadają maksymalnej zawartości melanoidyn, karmeli czyproduktów alkalicznego rozkładu inwertu. Stwierdzono, że ilość pików zależała od pH wywaru, który poddawano frakcjonowaniu. Najlepszą kombinacją do rozdziału kolorantów z badanego wywaru z melasy buraczanej było zastosowanie kolumny wypełnionej żelem Sephadex G-50 i podniesienie pH wywaru do wartości 7,0. Rozdział poszczególnych grup barwników umożliwi identyfikację produktów pośrednich, zwłaszcza związków toksycznych. Eliminacja tych związków otworzy nowe możliwości zagospodarowania wywaru.

Obecnie w krajach wysoko rozwiniętych obserwuje się wzrost zachorowalności na nowotwory. Ze względu na wzrastające koszty leczenia kładzie się coraz większy nacisk na chemoprewencję, czyli działanie mające na celu zapobieganie lub hamowanie procesu nowotworzenia. Wiadomo od wielu lat, że takie właściwości ma dieta bogata w owoce, warzywa i przyprawy. Ostatnie badania pokazują, że występujący w wielu roślinach β-jonon, który do tej pory miał zastosowanie głównie w przemyśle perfumeryjno-kosmetycznym, może okazać się potencjalnym czynnikiem przeciwnowotworowym. Przedstawiona praca stanowi przegląd przeprowadzonych badań in vitro i in vivo nad użyciem tego związku w zwalczaniu szerokiej gamy nowotworów. Jego duża skuteczność stwarza nadzieją na możliwość szerszego zastosowania w profilaktyce i leczeniu chorób onkologicznych.