W pracy przedstawiono sposób budowy gabionów oraz rodzaje materiałów używanych do wznoszenia inżynierskich konstrukcji oporowych wykonanych z gabionów. Pokazano także kilka przykładów zastosowań gabionów w budownictwie wodnym, m.in. do wzmacniania mostów i głowic przepustów, do regulacji cieków wodnych zlokalizowanych zwłaszcza na terenach górskich, do budowy wałów przeciwpowodziowych itp.

W artykule poddano dyskusji różnice w klasyfikacjach gruntów i ich zagęszczalności wynikające z zastosowania różnych norm. Przeanalizowano wpływ krawędzistości i szorstkości ziarna na własności fizyczne gruntów.

W pracy przedstawiono sposób określania zmian przekroju poprzecznego próbek o niesmarowanych końcach, badanych w aparacie trójosiowgo ściskania. Metoda ta pozwala także na określenie zmian porowatości w strefie największych deformacji. Badania wykonywano na zagęszczonych próbkach metodą CD (z odpływem). Pomiar poziomych odkształceń próbek o średnicy 38 mm prowadzono za pomocą 5 celuloidowych taśm z milimetrową skalą, rozmieszczonych na obwodzie próbki w równych odstępach. Metoda ta daje zbliżoną dokładność możliwości pomiaru zmian objętości próbki tak, jak metoda pomiaru zmian objętości na podstawie ilości wody wypływającej z próbki. Średnią powierzchnię określano na podstawie pomiarów obwodu w 1/3, 1/2 i 2/3 lub w 1/3 i 2/3 wysokości próbki Zmiany porowatości obliczane na podstawie pomiarów powierzchni za pomocą paska tylko w środkowej części próbki przy jej proporcjach h/D > 2,0 były porównywalne ze zmianami uzyskiwanymi w próbkach o smarowanych końcach próbek. Dla zastosowanych kilku wariantów ich rozmieszczenia przeprowadzono ocenę dokładności pomiaru, proponując przyjęcie wariantów badań z umieszczeniem taśm pomiarowych w 1/3, 1/2 i 2/3 lub w 1/3 i 2/3 wysokości próbki. Wykazano, że w przypadku badań na próbkach o średnicy 38 mm błąd pomiaru średniej powierzchni przekroju poprzecznego próbki wynosi 0,3%, a w przypadku próbek o średnicy 100 mm – 0,04%.

W pracy przedstawiono zagrożenia wywołane uwalniającym się azbestem oraz skalę tego problemu w Polsce. Zaprezentowano obowiązujące przepisy i stosowane metody zapobiegania emisji włókien azbestowych z płyt azbestowo-cementowych. Przedstawiono badania nad umieszczeniem zdemontowanych elementów zawierających azbest w betonowych płytach. Uzyskane wyniki rokują nadzieję, że może to być metoda na pozbycie się tych groźnych materiałów budowlanych.

Zalecenia normowe przewidują badania wytrzymałości cementogruntów po 7 i 28 dniach twardnienia. Badania prowadzone na betonach wykazują, że wytrzymałość na ściskanie wzrasta nawet przez kilka lat. W przypadku cementogruntów znaczące zwiększanie wytrzymałości na ściskanie po 28 dniu twardnienia może być przyczyną podatności podbudowy drogowej bez dylatacji na spękania skurczowe. Celem prezentowanych badań było określenie wytrzymałości na ściskanie gruntu stabilizowanego różnymi cementami w terminach normowych oraz po rocznym okresie twardnienia. Przeprowadzone badania wykazały istotny wzrost wytrzymałości cementogruntów po rocznym okresie twardnienia w stosunku do wytrzymałości normowych.

Analiza możliwości częściowego zastąpienia cementu w betonach przez odpadowe surowce mineralne (popiół lotny, żużel wielkopiecowy) wskazuje, że jest to rozwiązanie korzystne technicznie, ekonomicznie oraz z punktu widzenia ochrony środowiska. Powoduje wprawdzie spowolnienie przyrostu wytrzymałości oraz późniejsze osiąganie innych projektowanych parametrów (wodoszczelność, mrozoodporność), ale wytrzymałość po dłuższym okresie dojrzewania jest większa niż betonu z czystym cementem portlandzkim, a pozostałe parametry są co najmniej takie same lub często lepsze. Zagwarantowanie odpowiednich reżimów technologicznych pozwala na zastosowanie betonów wykorzystujących materiały odpadowe nie tylko tradycyjnie w budownictwie wodnym, ale również w budownictwie ogólnym przy uwzględnieniu faktu, że pełna wytrzymałość konstrukcji nie jest potrzebna na początkowym etapie wznoszenia konstrukcji.

Własności pucolanowe popiołu lotnego użytego do betonu będą wykorzystane w pełni wtedy, jeżeli ilość wydzielanego wapna podczas hydratacji cementu będzie stanowiła stałą nadwyżkę w stosunku do ilości wapna pochłanianej przez dodany popiół. Własności pucolanowe materiałów definiowane są jako zdolność do łączenia się w obecności wody z wodorotlenkiem wapnia w temperaturach normalnych i tworzenia substancji wiążących. Dlatego do danego cementu należy dobierać popiół o zbliżonej, wymienionej wyżej właściwości.

Tereny zajęte dawniej przez składowiska odpadów komunalnych lub budowlanych (często dzikie) są najmniej pożądanym podłożem dla posadowienia obiektów budowlanych, jednak postępująca urbanizacja bardzo często wymusza ich wykorzystanie. Przedstawione w pracy przykłady rozwiązań posadowienia obiektów (np. byłe składowisko odpadów komunalnych „Krępice”) dowodzą, że jest to możliwe.

Na podstawie opadu o wysokości h = 55,6 mm, który wystąpił na obszarze Ursynowa w Warszawie i spowodował podtopienie wielu obiektów budowlanych i ulic, określono podstawowe parametry deszczu. Dane te wykorzystano do obliczenia parametrów kanalizacji deszczowej. Obiektem badań była zlewnia cząstkowa na osiedlu mieszkaniowym przy ulicy Raabego na Ursynowie. Otrzymane wyniki porównano z wartościami, na podstawie których projektowano w 1982 roku istniejącą sieć odwadniającą. Obliczenia wykazały, że w stosunku do opadu według norm projektowych dla natężenia deszczu q = 131 dcm³/s ha (h = 11,8 mm) średnica istniejącego przewodu d = 0,2 m powinna wynosić 0,275 m, a dla natężenia q = 185,4 dcm³/s ha (h = 55,6 mm) odpowiednia średnica będzie mieć wartość d = 0,35 m.

W artykule przedstawiono awarię ściany szczytowej podczas wibracyjnego zagłębiania, równolegle do jej osi, ścianki szczelnej, która miała zabezpieczać znajdujący się obok wykop. Przykład ten wykazuje, że technologie poprawne w normalnych warunkach w przypadku gęstej zabudowy śródmiejskiej mogą być niebezpieczne dla sąsiednich budowli.