Proces biosorpcji zastosowano w celu uzyskania mieszanek mineralnych dla owiec z dodatkiem jonów cynku, manganu, miedzi oraz żelaza. Profil LKT w świeżej treści żwacza charakteryzował się udziałem kwasów etanowego, propanowego i butanowego, we wzajemnych proporcjach 11:2.2:1, co świadczy o prawidłowych procesach fizjologicznych. Nie odnotowano większych zmian we wzajemnym udziale tych kwasów po dodaniu substratów w 4. i 8. godz. fermentacji. Stwierdzono nieznaczne obniżenie poziomu kwasu etanowego dopiero w 24. godz. fermentacji w grupach z zastosowanymi dodatkami otrzymanymi w procesie biosorbcji. Również pozostałe wskaźniki fermentacji liczone na podstawie poziomu LKT wskazują na niewielkie obniżenie udziału kwasu etanowego. Produkcja kwasu izobutanowego i izopentanowego w grupach doświadczalnych oraz w grupie kontrolnej w 8. godz. fermentacji była obniżona. Zaobserwowano wzrost produkcji metanu i wskaźnika NGR w próbach z dodatkiem związków mineralnych. Przeprowadzone badania wykazały, że otrzymane w procesie biosorpcji dodatki mineralne dla owiec nie wpływają negatywnie na produkty fermentacji w żwaczu. Utrzymywanie się fizjologicznej produkcji lotnych kwasów tłuszczowych w 4., 8. godz. fermentacji przemawia za korzystnym wpływem zastosowanych substratów na aktywność mikroorganizmów symbiotycznych biorących udział w fermentacji żwaczowej.

W hodowli wielkostadnej dąży się do opracowania profili metabolicznych, których wybrane wskaźniki stanowiłyby informację o aktualnym stanie zdrowia i zakresie podatności zwierząt na czynniki predysponujące do wystąpienia choroby. Celem pracy było określenie poziomu wskaźników krwi podstawowej przemiany materii w najczęściej spotykanych chorobach karpi w warunkach hodowlanych i ocena zmian wskaźników biochemicznych i morfologicznych jako pomocniczych w diagnostyce chorób ryb, uwzględniając też oznaczenia zawartości amoniaku przy branchionekrozie (BN). Badania przeprowadzono w latach 2009–2011 na 120 karpiach, w pierwszym roku życia o ciężarze ciała 25–90 g, w przebiegu następujących chorób: zespole posocznicy karpi (SVC i CE), zapaleniu pęcherza pławnego (ZPP), branchionekrozie (BN) i przypadku zmian przesiękowych bez objawów klinicznych, stwierdzonych w różnych środowiskach woj. dolnośląskiego. Uzyskane wartości wybranych wskaźników biochemicznych i morfologicznych wykazują różnice w ich poziomach przy badanych jednostkach chorobowych karpi. W miarę dokładnie charakteryzują stan ogólny ryb, a także pozwalają wnioskować o potencjalnych przyczynach ich występowania. Opracowane wartości normalne dla elektrolitów, białka całkowitego i jego frakcji oraz składu morfologicznego krwi karpi mogą służyć do diagnostyki i różnicowania chorób karpi przebiegających z obrzękami i wiosennej wiremii, umożliwiając ustalenie dokładniejszej diagnozy i stosowanie skuteczniejszych zabiegów terapeutycznych. Szczególną wartość w ocenie stanu fizjologicznego karpi wydaje się mieć oznaczanie poziomu Na, którego obniżenie wśród znaczącej liczby karpi może służyć jako wskaźnik do wczesnego rozpoznawania zaburzeń metabolicznych.

W 2014 roku mija okrągła rocznica 100 lat od pionierskich badań eksterierowych nad rdzennie polską rasą koni – konikami polskimi, które zapoczątkowali dwaj wybitni hipolodzy Jan Grabowski i Stanisław Schuch. Rasa ta jest przyrodniczo i genetycznie niezwykle cenna nie tylko ze względu na pierwotne cechy użytkowe, które konie te odziedziczyły po swych bezpośrednich przodkach – tarpanach, ale przede wszystkim z uwagi na fakt, że w świecie przyrody koniki polskie, obok konia Przewalskiego, stanowią, dla przedstawicieli gatunku Equus caballus, bezcenną rezerwę genetyczną pierwotnych cech biologicznych, związanych z długowiecznością i zdrowotnością. Celami niniejszej pracy były charakterystyka koników polskich, przybliżenie ich rozmaitych walorów szerszej grupie czytelników, poza Polską, i zwrócenie uwagi na słuszność oraz uzasadnioną konieczność ochrony tej bezcennej dla świata przyrody rasy koni.