Porównano parametry produkcji kwasu pirogronowego przez szczep Yarrowia lipolytica A-10 z kosmetycznego (czystego) i odpadowego glicerolu przy różnym stosunku węgla do azotu (C:N = 26,8 i 17,9). Wyższe stężenie kwasu pirogronowego uzyskano w hodowli o stosunku C:N = 26,8, w której substratem był glicerol odpadowy. Po 92 godzinach hodowli otrzymano 58,2 g∙dm^-3 kwasu pirogronowego z wydajnością 0,39 g∙g^-1 i szybkością objętościową produkcji 0,63 g∙dm^-3∙h^-1. Biomasę z tej hodowli odseparowano od płynu pohodowlanego i analizowano pod kątem zawartości białka oraz wewnątrzkomórkowego tłuszczu. Komórki drożdży Yarrowia lipolytica A-10 były zbudowane w 43,9% z białka i 10,42% z tłuszczu, w składzie którego dominowały kwasy tłuszczowe nienasycone: linolowy (18:2, 33,94%) i oleinowy (18:1, 30,98%).

Dodanie związków powierzchniowo czynnych do podłoży hodowlanych zwiększa przepuszczalność błon komórkowych u bakterii, drożdży i grzybów strzępkowych, przez co wzrasta sekrecja metabolitów zewnątrzkomórkowych. Celem niniejszej pracy było zbadanie wpływu Spanu 20 na wydajność i dynamikę produkcji erytrytolu z glicerolu odpadowego przez szczep Y. lipolytica Wratislavia K1 w hodowli okresowej zasilanej. Dodanie Spanu 20 do hodowli, w której całkowite stężenie glicerolu wynosiło 300 g∙dm^-3, spowodowało wzrost produkcji erytrytolu o około 10% w stosunku do hodowli bez surfaktanta. W obecności Spanu 20 drożdże produkowały 166 g∙dm^-3 erytrytolu, przy objętościowej szybkości i wydajności produkcji erytrytolu równych odpowiednio 1,14 g∙dm^-3∙h^-1 i 0,55 g∙g^-1. Prezentowane wyniki sugerują, że Span 20 może być zastosowany w przemysłowej produkcji erytrytolu.

We wstępie do artykułu przedstawiono stosunkowo nową dziedzinę badań – proteomikę, w obrębie której analizowane są: skład, budowa i funkcja białek oraz zachodzące pomiędzy nimi interakcje. W kolejnych rozdziałach opisano najważniejsze techniki analityczne proteomiki: elektroforezę dwukierunkową, metodę laserowej desorpcji/jonizacji próbki wspomaganej matrycą z analizatorem czasu przelotu (MALDI-TOF) oraz elektrorozpraszanie jonizacyjne (ESI, electrospray ionization). W celu przybliżenia zagadnień związanych z proteomiką w opracowaniu zaprezentowano przykłady analizy proteomu drobnoustrojów, w tym wybranych patogenów (Staphylococcus aureus, Vibrio cholerae, Bacillus subtilis, Mycobacterium avium, Borrelia ssp., Aspergillus flavus). Na podstawie wyników badań proteomu udokumentowano możliwość identyfikacji gatunku oraz badanie metabolizmu mikroorganizmu i interakcji gospodarz–patogen, a nawet możliwość różnicowania potencjału enzymatycznego mikroorganizmów utylizujących surowce ligninocelulozowe. W podsumowaniu zaznaczono potencjał analizy proteomicznej, przydatnej w wielostronnej charakterystyce drobnoustrojów.