Celem pracy była ocena wpływu podłoża inokulacyjnego (YNB lub podłoże mineralne) oraz rodzaju wprowadzonego namoku kukurydzianego (sypki lub płynny) na biosyntezę kwasu pirogronowego i α-ketoglutarowego z glicerolu odpadowego przez drożdże Yarrowia lipolytica A-10. Hodowle okresowe były prowadzone do wyczerpania substratu (100 g ∙ dm^-3 glicerolu) i trwały 68–118 godz. Drożdże produkowały od 30,4 do 35,8 g ∙ dm^-3 kwasu pirogronowego oraz od 14,4 do 17,9 g ∙ dm^-3 α -ketoglutarowego. Przy zastosowaniu YNB jako podłoża inokulacyjnego uzyskano wyższe wartości szybkości objętościowej produkcji obu kwasów. Wydajność produkcji kwasu α-ketoglutarowego była zbliżona we wszystkich wariantach hodowlanych, natomiast najwyższą wartość tego parametru dla kwasu pirogronowego, 0,35 g ∙ g^-1, uzyskano przy wykorzystaniu mineralnego podłoża inokulacyjnego i namoku płynnego. Najwyższą procentową zawartość białka, około 38%, oznaczono w biomasie drożdży i otrzymano, używając podłoża mineralnego.

Badano możliwości wykorzystania laserowego analizatora wielkości cząstek Mastersizer 2000 do monitorowania kondycji drożdży piwowarskich poprzez pomiar średnicy komórek. Stwierdzono, że średnicę komórek drożdży należy wyznaczać bezpośrednio po pobraniu biomasy ze środowiska hodowlanego lub fermentacyjnego, stosując wodę destylowaną jako ciecz dyspersyjną. Wykazano przydatność urządzenia do obserwacji zmian wielkości komórek drożdży w warunkach stresu osmotycznego i etanolowego.

Keratynolityczne bakterie Bacilus polymyxa B20 i B. cereus B5esz podczas wzrostu w podłożu z piórami, jako głównym źródłem składników odżywczych, akumulowały w środowisku znaczną ilość związków siarki na różnym stopniu utlenienia, w tym związki tiolowe, tiosiarczany, siarczyny i siarczany. Podstawową różnicą zaobserwowaną pomiędzy dwoma testowanymi mikroorganizmami było wyższe stężenie siarczanów uwalnianych do podłoża przez bakterie B. polymyxa oraz zdolność bakterii B. cereus do akumulacji w podłożu zredukowanych związków tiolowych. Dodatkowo, aktywność reduktazy glutationowej, mogącej potencjalnie brać udział w procesie keratynolizy, została potwierdzona głównie w homogenacie komórek, w przeciwieństwie do frakcji pozakomórkowej. Keratynazy obecne w płynie pohodowlanym wykazywały aktywność zarówno wobec keratyny rozpuszczalnej, jak i keratyny natywnej. Zastosowanie w mieszaninie reakcyjnej 2-merkaptoetanolu oraz siarczynu pozwoliło zwiększyć aktywność badanych keratynaz poprzez intensyfikację sulfitolizy, natomiast nie na drodze aktywacji tych enzymów.