Celem pracy było określenie ekstensywności i intensywności inwazji pasożytów jelitowych w stadach gołębi pocztowych na terenie południowej Polski, w powiązaniu z wielkością stada. Materiał stanowiło 70 prób zbiorczych kału. W badaniach stwierdzono obecność Eimeria sp. w 65,7% prób, Ascaridia sp. w 10% prób, a Capilaria sp. w 17,2% prób. Uzyskane wyniki świadczą o niskiej intensywności inwazji Eimeria sp. (poniżej 1 tys. oocyst w gramie kału w 41,4% prób, 1–5 tys. oocyst w 1 g kału w 17,2% prób i ponad 5 tys. oocyst w gramie kału w 17,2% przypadków). Intensywność inwazji nicieni była niska i nie przekraczała 500 oocyst w gramie kału.

Przedstawiono wpływ różnych tłuszczów i dodatków paszowych na kształtowanie się wyników produkcyjnych u kur nieśnych Lohmann Brown (utrzymanie klatkowe) oraz parametry fizyczno-chemiczne jaj. Wprowadzenie do paszy dla niosek mieszanki uzupełniającej na bazie oleju rzepakowego, glicerolu oraz suszu z lucerny i preparatów huminowych powoduje pewną poprawę cech fizycznych skorupy jak grubość czy wytrzymałość. Natomiast wprowadzenie dodatku oleju lnianego, rybnego oraz suszu z lucerny i preparatów huminowych wpływa korzystnie na profil kwasów tłuszczowych (wzrost ALA i DHA) oraz zawartość witaminy A i E w żółtku, lecz w ograniczonym zakresie, gdyż może pogarszać smak i zapach jaj.

Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej kotów (ang. feline chronic gingivostomatitis – FCG) stanowi obecnie jeden z najpoważniejszych problemów w medycynie weterynaryjnej kotów [Southerden i Gorrel 2007]. Choroba objawia się silnym zapaleniem błony śluzowej jamy ustnej przy lub bez obecności osadu lub kamienia nazębnego, skutkującym trudnościami w pobieraniu pokarmu, utratą masy ciała i apatią [Lommer i Verstraete 2003]. Przyczyna występowania choroby nie jest jednoznacznie określona. Uznaje się możliwość współudziału w etiologii czynników bakteryjnych, wirusowych oraz czynników środowiskowych, takich jak żywienie i utrzymanie [Lyon 2005, Norris i Love 1999]. Wobec nieokreślonej jednoznacznie etiologii choroby i czynników predysponujących konieczne jest opracowanie schematów leczenia, które pozwoliłyby na zminimalizowanie skutków choroby i ograniczenie objawów klinicznych. Wśród metod farmakologicznych proponowanych w celu zahamowania procesu chorobowego wymienia się stosowanie różnych form chlorheksydyny, antybiotyków, immunomodulatorów, kortykosteroidów, progestagenów i soli złota [Southerden i Gorrel 2007, Zetner i in. 2007], a także kociego interferonu omega [Southerden i Gorrel 2007, Zetner i in. 2004]. Ekstrakcja zębów przedtrzonowych i trzonowych, będąca jedną z metod postępowania [Hennet 1997], stanowi rozwiązanie radykalne, które powinno być podjęte dopiero w przypadku nieskuteczności innych zachowawczych metod terapeutycznych. Niniejszy artykuł opisuje farmakologiczną metodę leczenia kotów z rozpoznanym zapaleniem jamy ustnej, polegającą na połączeniu leków o działaniu miejscowym i ogólnym. Procedurze poddano 22 koty podzielone na dwie grupy. Po przeprowadzeniu sanacji jamy ustnej w grupie I wprowadzano stopniowo kolejne preparaty stosowane miejscowo i ogólnie, w grupie II – zastosowano terapię kombinowaną. Ocena na poszczególnych etapach leczenia wykazała większą skuteczność terapii kombinowanej.