W warunkach laboratoryjnych oceniono przydatność preparatu o handlowej nazwie Fyre-Zyme do oczyszczania gleby z substancji ropopochodnych oraz jego wpływ na dynamikę zmian mikroflory glebowej. Testowany preparat, niemający w Polsce atestu, był najskuteczniejszy w ciągu 6 godzin od wprowadzenia do zanieczyszczonej gleby. Ubytek substancji ropopochodnych w tym czasie, w porównaniu z kontrolą, wynosił 29%, a po 60 dniach – 52%. Preparat Fyre-Zyme wspomagał usuwanie węglowodorów n-alifatycznych i WWA, natomiast nie wpływał na ubytek węglowodorów monoaromatycznych (BTEX). W obecności preparatu, w 60 dniu procesu zaobserwowano zmiany liczebności mikroorganizmów glebowych – obniżenie liczby mikroorganizmów eukariotycznych oraz wzrost liczby mikroorganizmów prokariotycznych. Natomiast nie odnotowano jego wpływu na liczebność mikroorganizmów metabolizujących heksadekan.

W prezentowanej pracy postanowiono ustalić, które gatunki drożdży zasiedlają domowe fermentowane produkty: kiszone ogórki, kiszoną kapustę oraz kiszone mieszane warzywa. Z wybranych do badań kiszonek wyizolowano 75 szczepów drożdży, które identyfikowano na podstawie o testu API (bioMerieux), amplifikacji wybranych regionów genów rDNA (NS3-ITS4) i analizy restrykcyjnej oraz skanowania genomu w poszukiwaniu sekwencji mikrosatelitarnych. Za dominującą mikroflorę wszystkich kiszonych produktów uznano drożdże Saccharomyces cerevisiae (38,7% izolatów) i Yarrowia lipolytica (25,6% izolatów). Z kiszonych produktów wyizolowano także szczepy należące do następujących gatunków: Pichia etchellsii, P. ohmerii, Candida holmii, C. pelliculosa i Shizosaccharomyces japonicus. Wykorzystując API 32C, niektóre izolaty zidentyfikowano tylko do rodzaju, a z uwagi na ubogie bazy danych szczepów wzorcowych nie wszystkie izolaty udało się jednoznacznie zidentyfikować na poziomie gatunku technikami molekularnymi. Wyniki badań pozwoliły na rozbudowanie tworzonej bazy danych o nowe szczepy drożdży (szczepy o odmiennych profilach restrykcyjnych), co w przyszłości powinno ułatwić prowadzenie prac identyfikacyjnych.

Erytrytol, czterowęglowy alkohol wielowodorotlenowy, jest substancją słodzącą coraz częściej stosowaną jako zamiennik sacharozy. Jego produkcja na skalę przemysłową odbywa się wyłącznie w procesach biotechnologicznych. Celem pracy było porównanie wydajności i dynamiki produkcji erytrytolu z glicerolu odpadowego, pochodzącego z produkcji biodiesla, przez szczep Yarrowia lipolytica Wratislavia K1-UV21 w hodowli okresowej, okresowej zasilanej i powtórzeniowej hodowli okresowej. Hodowle prowadzono w bioreaktorze Biostat B Plus. Całkowite stężenie glicerolu wynosiło 150 i 250 g∙dm^-3, odpowiednio w hodowli okresowej i okresowej zasilanej. Powtórzeniową hodowlę okresową rozpoczęto jako hodowlę okresową zasilaną, a po wyczerpaniu glicerolu, z bioreaktora usunięto 40% jego zawartości i uzupełniono taką samą objętością świeżego podłoża. Po każdej wymianie stężenie glicerolu wynosiło 100 g∙dm^-3. Przeprowadzono 4 takie cykle. W hodowli okresowej i okresowej zasilanej drożdże produkowały odpowiednio 84,1 i 136 g∙dm^-3 erytrytolu. Wydajność produkcji tego związku była zbliżona (0,53 g·g^-1) w obu systemach hodowlanych, natomiast szybkość objętościowa, jak i właściwa syntezy erytrytolu była wyższa w hodowli okresowej. Podczas powtórzeniowej hodowli okresowej wysoką wydajność (0,51–0,55 g·g^-1), jak i dynamikę produkcji erytrytolu (0,80–1,05 g·dm^-3h^-1) uzyskano podczas trzech pierwszych cykli.