W badaniach oceniono wpływ dodatku termicznie preparowanych nasion rzepaku na poprawę walorów zapachowych i smakowych mięsa jagnięcego. Badania przeprowadzono na 20 tryczkach rasy merynos. Jagnięta z grupy kontrolnej otrzymywały mieszankę CJ i siano łąkowe, natomiast z grupy doświadczalnej dodatkowo 200 g/szt/dzień preparowanych termicznie nasion rzepaku (ogrzewane przez 30 min w temp 120°C). Po 90 dniach wszystkie zwierzęta poddano ubojowi i pobrano od nich próbki mięśnia najdłuższego grzbietu, w których oznaczono profil kwasów tłuszczowych tłuszczu wewnątrzmięśniowego oraz przeprowadzono ocenę sensoryczną mięsa. Stwierdzono, że dodatek preparowanych termicznie nasion rzepaku spowodował w tłuszczu wewnątrzmięśniowym spadek zawartości kwasów tłuszczowych nasyconych (głównie kwasu stearynowego C18:0) oraz wzrost zawartości kwasów tłuszczowych nienasyconych (głównie kwasu oleinowego C 18:1). Wynikiem zmian w profilu kwasów tłuszczowych była poprawa walorów zapachowych i smakowych mięsa jagnięcego.

Celem pracy było zbadanie wpływu żywienia paszą zawierającą sprzężony kwas linolowy (CLA) i olej z lnianki siewnej (Camelina sativa) (FO) na wskaźniki odchowu kurcząt brojlerów. Doświadczenie przeprowadzono na 96 kurczętach podzielonych na cztery grupy – kontrolną, żywioną paszą z olejem słonecznikowym (SO) i trzy doświadczalne: grupa żywiona paszą z dodatkiem CLA (2,86% starter, 4,32% grower) lub paszą z dodatkiem CLA i SO (1,43% starter, 2,16% grower), bądź CLA i FO (1,43% starter, 2,16% grower). Oznaczono dzienne przyrosty, spożycie paszy, zużycie paszy oraz masę końcową. Podczas pierwszego okresu odchowu nie zaobserwowano znaczących różnic we wskaźnikach odchowu. U starszych ptaków żywienie mieszankami z dodatkiem SO+CLA i FO+CLA nieznacznie podniosło dzienne przyrosty, spożycie paszy i masę końcową. Nie stwierdzono istotnych różnic badanych parametrów między grupami SO, CLA i SO+CLA. Reasumując, uzyskane wskaźniki odchowu potwierdziły przydatność oleju z lnianki siewnej i CLA, stosowanych w miejsce oleju słonecznikowego, w żywieniu kurcząt brojlerów.

Streszczenie: Zakaźną anemię kotów (FIA – Feline infectious anemia) wywołuje drobnoustrój Mycoplasma haemofelis. W celu zdiagnozowania pasożyta we krwi wykonuje się rozmaz krwi barwiony metodami Romanowskiego lub przy użyciu oranżu akrydyny (barwienie DNA i RNA bakterii) oraz przeciwciał znaczonych fluoresceiną. Celem badań było wykazanie przydatności wykonywania rozmazów krwi podejrzanych osobników w rozpoznawaniu FIA. Na podstawie wyników badań stwierdzono, że bazując jedynie na objawach klinicznych, nie można jednoznacznie postawić diagnozy w przypadku FIA, gdyż tylko u 80% kotów z podejrzeniem FIA odnotowano obecność bakterii na erytrocytach, mimo że objawy (apatia, spadek apetytu, utrata masy ciała, nieprzyjemny zapach z pyska, bladość błon śluzowych, zażółcenie błon śluzowych, powiększenie węzłów chłonnych, powiększenie śledziony) niejednokrotnie nasuwają podejrzenie choroby i potrafią ukierunkować lekarza. Wykonanie rozmazu krwi jest dobrą pomocniczą metodą diagnostyczną w przypadku FIA, ale powinno być wykonywane przynajmniej 3-krotnie w odstępach kilkudniowych.