Opisano zagadnienia dotyczące wprowadzania do środowiska i do obrotu handlowego organizmów genetycznie modyfikowanych w Polsce, Unii Europejskiej i w innych krajach świata. Przedstawiono korzyści wynikające z zastosowania organizmów genetycznie modyfikowanych w produkcji: żywności, leków i enzymów. Podkreślono znaczenie znakowania żywności modyfikowanej genetycznie w celu wyeliminowania uprzedzeń i niechęci konsumentów wobec tych produktów. Oceniono stan świadomości społecznej w dziedzinie GMO oraz oficjalne stanowisko władz w Polsce.

W badaniach oceniano możliwość poprawy cech jakościowych serów o obniżonej do 30% zawartości tłuszczu w suchej masie poprzez dodatek preparatu smakowo-zapachowego otrzymanego z udziałem drożdży Yarrowia lipolytica JII1c. Preparat przygotowano poprzez zaszczepienie wydzielonej z mleka parakazeiny kulturą drożdżową do uzyskania końcowego stężenia 10⁸ j.t.k. ·g^-1 i poddanie jej czterodniowej inkubacji w temp. 30°C. Homogenny preparat po uprzednim spasteryzowaniu wprowadzono w ilości 3% do mleka serowarskiego, z którego następnie wyprodukowano sery zawierające 1,5 i 3% soli i poddano je 8-tygodniowemu dojrzewaniu. Przebieg procesu dojrzewania śledzono na podstawie analiz zmian podstawowego składu chemicznego oraz zmian degradacyjnych białek i tłuszczu. Przeprowadzone badania wykazały, że w serach, do których wprowadzono preparat, zaszły głębsze przemiany degradacyjne ich głównych składników niż w serach kontrolnych. W serach zawierających 1,5% soli były one większe niż w serach o 3,3% zawartości soli. Efektem tych przemian w serach była wyższa zawartość drobnocząsteczkowych związków azotowych, wolnych kwasów tłuszczowych oraz lotnych związków zapachowych. Przeprowadzona po zakończeniu dojrzewania ocena organoleptyczna potwierdziła, że zastosowanie preparatu wpłynęło na zmianę cech jakościowych serów niskotłuszczowych.

Celem badań była ocena wzrostu potencjalnych producentów heterologicznych białek: klonów Suc⁺ drożdży Yarrowia lipolytica A-101. Wzrost z sacharozy oceniano dla 26 transformantów, dla szczepu wyjściowego (dzikiego) A-101 i referencyjnego rekombinowanego szczepu W29 ura3-302. Badane transformanty różniły się zdolnością do wzrostu z sacharozy (długość trwania lag fazy, moment osiągnięcia fazy stacjonarnej wzrostu). Natomiast bez względu na typ przeprowadzonej modyfikacji nie odnotowano różnic we wzroście z fruktozy i glukozy. Oceniano także wpływ początkowego pH hodowli (6,8) oraz dodatku peptonu (0,1 i 0,01%) na indukcję promotora XPR2. Wykazano, że KLON1 oraz KLON10 wyrastają obficie z sacharozy już przy minimalnej dawce peptonu (0,01%). Z kolei stabilizacja pH w początkowym okresie wzrostu na poziomie 6,8 wpłynęła pozytywnie na przebieg hodowli. Nawet w podłożu zawierającym 30% sacharozy, pomimo dłuższej lag fazy, klony wyrastały lepiej z buforem niż bez.