W pracy przedstawiono wyniki badań w zakresie grupowania nieruchomości wspólnot mieszkaniowych z udziałem miasta Olsztyna. Procedurę grupowania zrealizowano z wykorzystaniem sztucznej sieci neuronowej Kohonena. W badaniach posłużono się zestawem cech obiektów obejmujących takie zmienne wejściowe, jak: udział gminy we wspólnocie, walory lokalizacyjne, stan zagospodarowania terenu i stan techniczny zabudowy. Po nauczeniu i sprawdzeniu sieci uzyskano dwuwymiarową mapę topologiczną odwzorowującą osiem jednorodnych grup obiektów poddanych badaniom. Na podstawie obrazu mapy i danych klasyfikacyjnych dokonano szczegółowej analizy i syntezy wyników grupowania. Z badań wynika, że w przeważającej liczbie wspólnot mieszkaniowych z udziałem miasta Olsztyna gmina utraciła większość udziałów, a proces rozproszonej prywatyzacji koncentrował się w obiektach o dobrej lokalizacji i znacznych potrzebach remontowych. Grupowane obiekty cechowały się zróżnicowanymi walorami lokalizacji ogólnej i szczegółowej oraz co najwyżej średnim stanem technicznym. Wytrenowana sieć jest zdolna do oceny nowych obiektów, nieprezentowanych w trakcie uczenia. Zastosowana metoda grupowania okazała się bardziej efektywna od metody k-średnich, gdyż doprowadziła do uzyskania skupień obiektów bardziej jednorodnych wewnętrznie. Podział na grupy metodą Kohonena był ponadto bardziej przejrzysty i użyteczny z punktu widzenia przyjętego celu grupowania.

W artykule przedstawiono ogólne zagadnienia dotyczące zapłaty czynszu przez najemcę. Negocjowanie warunków umowy najmu ma bezpośredni wpływ na sytuację ekonomiczną nieruchomości, zwłaszcza w odniesieniu do takich elementów umowy najmu jak: okres jej obowiązywania, wysokość stawki czynszu i zasady jego rewaloryzowania. Autorzy przedstawili wady i zalety poszczególnych elementów umowy najmu, które mają znaczący wpływ na jej treść, metody naliczania czynszów oraz sposoby waloryzacji wysokości stawek czynszu. W celu podjęcia racjonalnej decyzji co do warunków zawarcia umowy najmu konieczna jest znajomość jej wartości bieżącej. Zmienność wartości pieniądza w czasie powoduje, że nominalna wartość umowy najmu jest zazwyczaj różna od wartości bieżącej. W związku z tym, należy określić bieżącą wartość umowy najmu – w tym celu autorzy przedstawili przykład, wykorzystując dla tego celu funkcję NPV.

W artykule przedstawiono różnice w sposobie kształtowania przestrzeni wewnątrz nowo powstałych zamkniętych osiedli mieszkaniowych w Toruniu. Sformułowano również wstępne postulaty dotyczące kształtowania przestrzeni wewnątrzosiedlowej. Nowo powstające osiedla grodzone, mimo iż łączy je fakt wydzielenia z ogólnodostępnej przestrzeni miasta, różnią się między sobą sposobem zagospodarowania przestrzeni. W zależności od przyjętych rozwiązań planistycznych przestrzeń wewnątrz osiedla zamkniętego może sprzyjać powstawaniu tzw. społeczności sąsiedzkich budowanych w oparciu o poczucie wspólnoty i troski o wspólną przestrzeń, bądź, w przypadku podjęcia niewłaściwych decyzji, prowadzić do powstawania konfliktów o przestrzeń.

W pracy podano sposób przybliżonego wartościowania gruntów budowlanych za pomocą Ekonomicznego Wskaźnika Istotności Terenu (EWIT), opracowanego na podstawie Wskaźnika Istotności Terenu podanego przez Litwin [1997] oraz rzeczywistych cen gruntów budowlanych na badanym obszarze w roku 2008. Obliczenia wykonano na zdefiniowanych do tego celu wsiach wzorcowych. Opisano je za pomocą uśrednionych wartości rzeczywistych wsi dysponujących podobnym rozkładem użytków rolnych i leśnych jako terenów o zbliżonej charakterystyce rolnej i turystyczno-rekreacyjnej, a co za tym idzie – podobnymi walorami kształtującymi cenę działki budowlanej.

W pracy określono postać funkcyjną rozkładu cen jednostkowych nieruchomości gruntowych niezabudowanych. Analizę przeprowadzono dla bazy danych obejmującej 1752 transakcje dokonane w Krakowie. Pokazano, że na bardzo wysokim poziomie istotności rozkład cen jednostkowych jest zgodny z rozkładem logarytmiczno-normalnym. Otrzymany wynik sugeruje, że rozkład cen jednostkowych jest opisany taką samą funkcją jak rozkład małej i średniej wielkości bogactwa w społeczeństwie.

Gospodarka przestrzenna jest interdyscyplinarną dziedziną działalności człowieka w przestrzeni, utożsamianą przede wszystkim z planowaniem przestrzennym, wyceną nieruchomości i gospodarką nieruchomościami. Warunkiem skuteczności tych działań jest oparcie ich na wielu informacjach pochodzących z różnych źródeł. Jednym z takich źródeł o charakterze podstawowym jest ewidencja gruntów i budynków, w której zgromadzone są dwa rodzaje danych ewidencyjnych – przestrzenne i opisowe. Dążenie do optymalnego zagospodarowania otaczającej przestrzeni przyniesie oczekiwane rezultaty tylko wówczas, gdy w określonych działaniach praktycznych będą wykorzystywane dane ewidencyjne tworzące w tym celu wyselekcjonowany zestaw i charakteryzujące się wysoką jakością. Sformułowanie takiego zbioru jest możliwe po ustaleniu, na podstawie wyników analizy przepisów prawnych regulujących przebieg wybranych działań związanych z gospodarką przestrzenną, tabeli priorytetów zapotrzebowania na określone rodzaje danych ewidencyjnych. Fakt wykorzystywania danych ewidencyjnych w różnych działaniach człowieka w przestrzeni powoduje także potrzebę określenia ich wielozadaniowości w gospodarce przestrzennej. Cel ten może być osiągnięty przez uwzględnienie ustalonych priorytetów zapotrzebowania. Jakość dokumentacji ewidencyjnej wykorzystywanej do realizacji zadań związanych z gospodarką przestrzenną powinna być oceniona przez osoby związane zawodowo z planowaniem przestrzennym, gospodarką nieruchomościami i wyceną nieruchomości. Chcąc osiągnąć zamierzony cel badań, posłużono się opiniami 67 ekspertów, a wyniki badań opracowano z zastosowaniem metody punktowej. Ustalono, że najbardziej pożądanymi danymi z punktu widzenia gospodarki przestrzennej są: numer działki ewidencyjnej, jej powierzchnia, dane o właścicielu i dane opisowo-informacyjne umieszczone w dokumentach ewidencyjnych. Spośród badanych dokumentów ewidencyjnych eksperci najwyżej ocenili jakość mapy ewidencyjnej.