Beton samozagęszczalny (BS) to kompozyt cementowy nowej generacji. Jego projektowanie i wykonawstwo wymagają szczególnej staranności, aby uzyskać wymagane właściwości mieszanki betonowej. Jest wrażliwy nawet na minimalne zmiany składu i warunków otoczenia przy wykonywaniu go zarówno w laboratorium, jak i na budowie. Dobór składników do betonu samozagęszczalnego – szczególnie cementu i superplasty&#-1279;katora, które współdziałają ze sobą we właściwy sposób, jest istotny w technologii tego betonu. W badaniach przedstawionych w artykule zastosowano cztery rodzaje cementu, różniące się właściwościami &#-1279;zycznymi i chemicznymi oraz składem fazowym, i sprawdzono ich kompatybilność z superplasty&#-1279;katorem nowej generacji, oceniając właściwości wykonanych z nich mieszanek betonowych i betonów.

Przedstawiono czasową i przestrzenną makroskalę turbulencji obliczoną na podstawie pomierzonych chwilowych wartości podłużnej składowej prędkości w pionach dwudzielnego trapezowego przekroju koryta. Chwilowe wartości prędkości mierzono w korycie głównym i na terenie zalewowym dla trzech napełnień. Badania wykazały, że czas osiągnięcia wartości zero przez funkcję autokorelacyjną wynosił od 0,78 do 11,98 s, a wartości makroskali czasowej zmieniają się w przedziale od 0,07 do 1,15 s. W trzech wariantach, niezależnie od głębokości, występująjednakowe tendencje wartości względnej długości makrowirów na głębokości. Względne długości makrowirów (0,1–2,5) są większe na terenach zalewowych niżw korycie głównym, na terenie zalewowym największe występują w pobliżu koryta głównego, a najmniejsze nad dnem koryta głównego.

W pracy przedstawiono porównanie chwilowych hydrogramów jednostkowych (IUH) dla małej zlewni zurbanizowanej – Potoku Służewieckiego w Warszawie, wyznaczonych według czterech metod: formuły SCS, Rao i współautorów, analogii hydrologicznej poprzez transformację hydrogramu z sąsiedniego pro&#-1279;lu oraz pomiarów opad – odpływ. Do opisu kształtu chwilowych hydrogramów jednostkowych przyjęto dwuparametrowąfunkcjęgęstości prawdopodobieństwa rozkładu gamma (model Nasha), natomiast do porównania chwilowych hydrogramów jednostkowych przyjęto charakterystyki IUH: up – wielkość kulminacji (maksymalną rzędną IUH) [h^–1], oraz tp – czas wystąpienia kulminacji [h]. Do porównania hydrogramów opracowanych według różnych metod wykorzystano IUH wyznaczony na podstawie danych opad – odpływ. Przeprowadzona analiza pozwala stwierdzić, iż w sytuacji ograniczonej informacji o zlewni (braku danych pomiarowych) znajduje uzasadnienie stosowanie metody wyznaczania IUH według formuły Rao i współautorów. Określone w ten sposób IUH mogą posłużyć do obliczenia przepływów maksymalnych, co ma szczególne znaczenie przy projektowaniu budowli hydrotechnicznych, komunikacyjnych oraz przy wyznaczaniu stref zagrożenia powodziowego.