Celem pracy było porównanie środowiska w stajniach stanowiskowej i boksowej, utrzymujących konie rekreacyjne. Stajnie te charakteryzowały się podobnymi rozwiązaniami techniczno-technologicznymi. Oceny środowiska dokonano na podstawie wskaźników powierzchniowo-kubaturowych i pomiarów mikroklimatu w okresie zimowym. Z przeprowadzonych badań wynika, że korzystniejsze warunki utrzymania koni w aspekcie ich dobrostanu wykazano w stajni boksowej. W stajni stanowiskowej większość cech mikroklimatu (wilgotność względna, prędkość ruchu powietrza, ochładzanie i natężenie oświetlenia) w wartościach średnich i maksymalnych była za wysoka w stosunku do zalecanych norm zoohigienicznych.

Celem badań była ocena wpływu polimorfizmu w genie leptyny na cechy użytkowości tucznej i rzeźnej knurków linii 990 oraz obliczenie częstości występowania poszczególnych alleli i genotypów LEP/HinfI. Łącznie badaniami objęto 205 młodych knurów linii 990. Na podstawie przeprowadzonej oceny przyżyciowej uzyskano wyniki w zakresie następujących cech: masy ciała w 21., 28., 70. i 180. dniu życia; życiowego przyrostu dziennego; wykorzystania paszy; średniej grubości słoniny; wysokości oka polędwicy; procentowej zawartości mięsa; indeksu oceny przyżyciowej. Oznaczenie genotypów przeprowadzono z wykorzystaniem metody PCR-RFLP. Długości uzyskanych w wyniku trawienia fragmentów restrykcyjnych dla poszczególnych alleli były następujące: 152 pary zasad (brak miejsca rozpoznawanego przez enzym HinfI) dla allelu oznaczanego jako T oraz 84 i 68 par zasad (obecność miejsca rozpoznawanego przez enzym HinfI) dla allelu oznaczanego jako C. Analiza restrykcyjna umożliwiła rozróżnienie jedynie dwóch genotypów: TT i TC. U badanych knurków genotyp TT występował z większą częstością niż genotyp TC. Wniniejszych badaniach nie stwierdzono statystycznie istotnego wpływu polimorfizmu T3469Cwgenie leptyny na zmienność badanych cech użytkowości tucznej i rzeźnej u knurków linii 990, a wartości tych cech u grup genotypowych TT i TC przyjmowały bardzo zbliżone wartości.

Streszczenie: Metabolizm oksydacyjny, niezbędny do wytwarzania energii dla gamet i zarodków, związany jest nieuchronnie z powstawaniem reaktywnych form tlenu (RFT). Stwierdzono, że u ssaków enzymatyczne mechanizmy obrony antyoksydacyjnej występują w oocytach, zarodkach oraz płynie pęcherzykowym. Na podstawie opublikowanych wyników badań można stwierdzić, że chroniąc świńskie komórki jajowe przed stresem oksydacyjnym podczas dojrzewania in vitro zwiększa się zdolność rozwojową oocytów po zapłodnieniu. Dodatek świńskiego płynu pęcherzykowego (pFF) do pożywek ma korzystny wpływ na wyniki dojrzewania i zapłodnienia in vitro. Celem niniejszej pracy było zbadanie całkowitej aktywności SOD i GSH-Px w płynie pęcherzykowym loch w różnych porach roku, z uwzględnieniem statusu porodowego, wielkości pęcherzyków i strony, z której pobierano płyn pęcherzykowy (prawa lub lewa). Jajniki pobrano od 127 pierwiastek w wieku 6–8 miesięcy i 136 wieloródek w wieku do 14 miesięcy. Aktywność SOD oznaczano za pomocą zestawów RANSOD, których wykorzystuje się ksantynę i oksydazę ksantynową do wytworzenia rodników ponad tlenkowych. Aktywność GSH-Px oznaczana była zestawami RANSEL, w których substratem był nadtlenek kumenowy. Aktywność SOD wahała się w różnych sezonach od 0,656 do 0,886 U·ml-1, natomiast aktywność GSH-Px od 1277 do 2372 U·l-1. Stwierdzone ujemne korelacje między aktywnością SOD i GSH-Px w pFF były ogólnie przeciętne i nikłe. Wydaje się, że wielkość pęcherzyków, status porodowy i strona, z której pobierano jajnik, mają raczej niewielki związek z aktywnością GSH-Px, natomiast na aktywności SOD większy wpływ może mieć status porodowy loch. Aktywność GSH-Px była istotnie niższa w zimie niż w pozostałych sezonach. Różnice aktywności SOD w poszczególnych sezonach były statystycznie nieistotne. Uzyskane wyniki wskazują, że pobierając świński płyn pęcherzykowy z zamiarem stosowania go do dojrzewania i zapłodnienia in vitro można się liczyć z sezonowymi różnicami w aktywności enzymów antyoksydacyjnych.

Celem pracy było określenie zależności między zmianą poziomu zapasów energetycznych, mierzonych grubością tłuszczu podskórnego u krów mlecznych w początkowym okresie laktacji, a ich płodnością i produkcyjnością. Badania przeprowadzono w warunkach produkcyjnych w dwóch stadach na 108 krowach rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej. Krowy, średnio co 30 dni ważono, określano ich kondycję i ultrasonograficznie mierzono grubość tłuszczu podskórnego. Średnia różnica w poziomie rezerw tłuszczowych pomiędzy pomiarem dokonanym po wycieleniu i w najniższym punkcie w laktacji wynosiła 0,5 pkt BCS, 36 kg masy ciała lub 4,4 mm tłuszczu podskórnego. Najkorzystniejszymi wartościami wskaźników płodności charakteryzowały się krowy, u których różnica w grubości warstwy tłuszczu podskórnego pomiędzy wycieleniem a 9.–12. tygodniem laktacji mieściła się w zakresie 1–5 mm. Konsekwencją umiarkowanego poziomu uruchamiania rezerw tłuszczowych ciała (1–10 mm) było uzyskanie najwyższej wydajności mlek, co oznacza, że intensywna mobilizacja rezerw energetycznych ciała nie zapewnia najwyższej produkcji.

Kariotyp konia domowego charakteryzuje diploidalna liczba chromosomów równa 64 (13 par metacentrycznych i submetacentrycznych, 18 par akrocentrycznych autosomów oraz para heterochromosomów). Satelity na jednej parze chromosomów i przewężenia wtórne na chromosomach 28 i 31 są widoczne i ułatwiają ich identyfikację bez barwień prążkowych. Celem badań była charakterystyka kariotypu konia pod względem wielkości i rozmieszczenia bloków heterochromatyny konstytutywnej oraz lokalizacji i liczby obszarów jąderkotwórczych. Wchromosomach konia prążki C zlokalizowano w okolicach centromerowych wszystkich badanych chromosomów, z wyjątkiem jedenastej pary. Na chromosomie płci X, oprócz proksymalnego prążka C, obserwowano dodatkowy prążek w części interstycjalnej ramienia q. Chromosom Y był w 44% heterochromatynowy. Aktywne NOR zidentyfikowano w terminalnych częściach ramienia pierwszej pary chromosomów oraz w subcentromerowej części ramienia q par 28. i 31. Średnia liczba NOR w komórce wynosiła 3,61±1,03. Na częściej obserwowano komórki posiadające trzy lub cztery aktywne NOR.