W pracy przedstawiono wyniki badań wzajemnych interakcji pomiędzy trzema szczepami grzybów strzępkowych z rodzaju Trichoderma a dziewięcioma szczepami patogennych grzybów strzępkowych. Testy biotyczne dwuorganizmowe przeprowadzono w podłożach imitujących środowisko naturalne (zmielone ziarna czterech najpopularniejszych zbóż), co jest modyfikacją standardowo wykonywanych testów. Poszczególne mikroorganizmy testowane i testowe wykorzystywały w różnym stopniu zboża jako źródła składników odżywczych, co przejawiało się niejednakowym tempem wzrostu oraz różnicami we wzajemnych oddziaływaniach. Najsilniejsze zdolności antagonistyczne wykazywał szczep Trichoderma harzianum T33, w wielu przypadkach powodując całkowitą inhibicję wzrostu szczepów testowych. Żaden z badanych fitopatogenów nie wpłynął negatywnie na wzrost szczepu T33, co zaobserwowano w interakcjach z pozostałymi szczepami testowanymi.

W pracy badano tworzenie egzopolimerycznych składników biofilmu (EPS) przez trzy szczepy bakterii z gatunku Bacillus cereus. Egzopolimery wydzielane przez poszczególne szczepy różniły się jakościowo i ilościowo. Wzajemne proporcje polisacharydów i białek EPS zależały w najwyższym stopniu od dostępności źródła węgla w środowisku oraz od obecności dodatkowych powierzchni przylegania bakterii. Biologiczne powierzchnie w postaci piór drobiowych stymulowały produkcję polisacharydów przez bakterie, natomiast abiotyczne w postaci płytek szklanych indukowały zwiększone wydzielanie białek. W białkowej części biofilmu elektroforetycznie wykazano obecność dodatkowych frakcji białkowych, nieobecnych w warunkach kontrolnych. Tworzenie egzopolimerycznej macierzy przez bakterie uwarunkowane jest genetycznie, ale również w wysokim stopniu zależało od dostępności składników odżywczych, a także od czasu trwania hodowli.

Badano dwa szczepy bakterii kwasu mlekowego Lactobacillus brevis i Lactobacillus plantarum ATCC 4080 w środowisku o podwyższonym stężeniu magnezu. Sprawdzano zdolność wiązania magnezu, wzrost i aktywność kwaszącą tych bakterii w podłożu MRS (kontrolnym) i MRS z dodatkiem 0,5; 1,25 i 1,5 g Mg dm^-3 (w przeliczeniu na czysty pierwiastek) w postaci dwóch soli: siarczanu lub octanu magnezu. Więcej magnezu szczepy wiązały w podłożu zawierającym 1,5 g Mg dm^-3 w postaci octanu magnezu. Po 24 h hodowli w tym podłożu w biomasie Lb. brevis stwierdzono 5,82 mg Mg g^-1 s.s., a Lb. plantarum ATCC 4080 3,29 mg Mg g^-1 s.s. W podłożach zawierających dodatek soli magnezowych odnotowano nieznacznie mniejszy wzrost szczepów w pierw-szych godzinach hodowli oraz nie obserwowano spadku ich właściwości kwaszących w porównaniu z hodowlą kontrolną.