W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczące kształtowania się zawartości olejków eterycznych czosnku, chrzanu, pora, cebuli i selera naciowego poddawanych zamrażaniu dwiema zróżnicowanymi technikami i rozmrażaniu w warunkach konwekcji swobodnej w powietrzu. Ogólną zawartość olejków eterycznych oznaczano przy użyciu aparatu Derynga, metodą II. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono ubytek olejków w zamrażanym czosnku, a ich przyrost w zamrażanym chrzanie, w stosunku do surowca niepoddanego obróbce. W przypadku zamrażania cebuli, pora i selera naciowego nie odnotowano istotnych zmian w poziomie olejków zawartych w tych warzywach.

Celem pracy była ocena wpływu parametrów sublimacyjnego suszenia – ciśnienia w komorze suszenia i temperatury płyt grzejnych suszarki sublimacyjnej, na zmianę współrzędnych barwy suszu z liści selera. Do badań wykorzystano liście selera zwyczajnego (Apium graveolens L). Proces suszenia przeprowadzono w suszarce sublimacyjnej o jednostronnym, kontaktowym sposobie dostarczania ciepła, w zakresie temperatur 20–70°C oraz pod ciśnieniem 30 Pa, 63 Pa, 125 Pa, 198 Pa. Pomiar barwy wykonano metodą odbiciową przy użyciu spektrofotometru sferycznego X-Rite 8200. Współrzędne barwy oznaczano w systemie CIELab. Stwierdzono istotny wpływ temperatury płyt grzejnych i ciśnienia w komorze suszenia na zmianę współrzędnych L*, a*, b* suszu z liści selera. Zmianę barwy oceniono na podstawie różnicy w nasyceniu – C* oraz odcieniu barwy – h*. Najmniejszą różnicę nasycenia i odcienia barwy w porównaniu ze świeżymi liśćmi odnotowano dla suszów trzymanych w temperaturze 20°C na każdym z badanych poziomów ciśnienia. Z powodu niewielkiego zakresu zmian współrzędnych barwy, metodę sublimacyjnego suszenia należy uznać za zachowawczą ze względu na tę cechę jakościową.

Przedstawiono strukturę czasu pracy i nakłady robocizny podczas transportu zwierząt. Wyniki badań przedstawiają wymienione wskaźniki dla sześciu rodzajów środków transportowych, będących na wyposażeniu analizowanych gospodarstw i wykorzystywanych w transporcie zwierząt z gospodarstwa do punktu skupu. Przeprowadzone badania wykazały znaczne różnice w efektywności nakładów ponoszonych w transporcie zwierząt w zależności od użytego środka transportowego

Zweryfikowano koncepcję zastosowania wskaźnika purpury bromokrezolowej (BCPI) jako nowego sposobu oceny aktywności neurotoksyn lędźwianu siewnego (oznaczanych jako β-N-oxalyl-L alanina – BOAA) w gotowanych nasionach lędźwianu siewnego. Obiektem badań były nasiona lędźwianu siewnego polskiej odmiany Krab gotowane w warunkach jednego z dziesięciu wariantów intensywności tego procesu. Każdą z prób różniących się intensywnością gotowania poddano badaniom metodą BCPI oraz BOAA. Statystyczne opracowanie danych doświadczalnych wskazuje, że metody BCPI i BOAA są współzależne w badaniu gotowanych nasion lędźwianu siewnego (współczynnik korelacji – r wynosi 86,34%), a ponadto, że obie te cechy można powiązać hipotetycznymi funkcjami matematycznymi BOAA = f(BCPI). Przydatność tych funkcji w analizach potwierdzono statystycznie, uzyskując wysokie współczynniki determinacji ich równań do rzeczywistych danych doświadczalnych (R² = od 74,94% – dla równania potęgowego do 98,41% – dla równania wielomianowego IV°).

W pracy podjęto próbę oceny wpływu impregnacji próżniowej ziarna żyta, realizowanej różnymi sposobami na jego żywotność. Ziarno impregnowano w komorze próżniowej, w ciśnieniu 5 kPa, stosując cztery różne warianty obróbki. Przeprowadzono również impregnację żyta w ciśnieniu 100 kPa (ciśnienie atmosferyczne – próba kontrolna). Pozostałe parametry procesu, tj. temperatura i czas kontaktu ziarna z czynnikiem impregnującym utrzymywano na stałym poziomie niezależnie od wariantu obróbki. Po procesie impregnacji badano zdolność i energię kiełkowania ziarna, jako miarę jego żywotności. Uzyskane rezultaty poddano analizie statystycznej, która potwierdziła, że impregnacja próżniowa nie wpływa istotnie na żywotność ziarna.