Badania przeprowadzono na krowach populacji aktywnej Pomorza i Kujaw, wycielonych w latach 1998-2002. Analizy statystyczne wykonano wykorzystując informacje o wydajności mleka, zawartości tłuszczu, białka i laktozy oraz liczbie komórek somatycznych w mleku w 846 343 próbnych udojach. Korelacje pomiędzy LNSCC a cechami mleka liczono w obrębie numeru laktacji, fazy laktacji, wydajności dobowej, pory roku, liczebności stada. Wykazano, że istnieje wysoko istotny wpływ liczby komórek somatycznych na cechy mleka, ujemny w zakresie wydajności dobowej i zawartości laktozy oraz dodatni w przypadku zawartości tłuszczu i białka. Czynnikami najsilniej różnicującymi związek między LNSCC a dobową wydajnością mleka okazały się wiek krowy i okres laktacji. Wykazano silniejszy związek między LNSCC a wydajnością u krów starszych (> 4 laktacji) oraz będących w końcowym okresie laktacji (> 10 miesięcy). Pora roku w małym stopniu różnicowała zależność między LNSCC a wydajnością dobową, większy okazał się jej wpływ na zależności między LNSCC a zawartością tłuszczu i białka. W przypadku LNSCC i zawartości tłuszczu najwyższe korelacje uzyskano w miesiącach jesienno-zimowych, w przypadku LNSCC i zawartości białka -w okresie wiosenno-letnim.

Badania przeprowadzono na kurczętach brojlerach firmy Cobb-500. Ze stada liczącego 18 tys. brojlerów, które stanowiły grupę kontrolną wyizolowano grupę doświadczalną obejmującą 100 kurcząt. Grupa kontrolna żywiona była mieszankami pełnoporcjowymi oraz pojona czystą wodą. Grupa II (doświadczalna) dostawała dodatkowo do wody chelat miedziowy w ilości 6 ml ·10 l^–1zawierający 30 mg Cu·l^–1 H₂0. U kurcząt w wieku 6 tygodni z obu grup pobrano krew i wykonano oznaczenia biochemiczne (aktywność ASPAT, ALAT, LDH, ALP, poziom cholesterolu, kwasu moczowego, triglicerydów, glukozy i białka całkowitego), podstawowe oznaczenia hematologiczne oraz określono zawartość elementów mineralnych w osoczu krwi. Po suplementacji miedzi z lizyną nastąpił wyraźny wzrost poziomu cholesterolu i triglicerydów w porównaniu do grupy kontrolnej. Zastosowany chelat miedziowy nie miał istotnego wpływu na wskaźniki hematologiczne krwi kurcząt brojlerów. Zawartość K, Mg wzrosła pod wpływem jonów Cu, natomiast obniżyło się stężenie Ca, P w osoczu krwi. Jednak różnice nie były statystycznie istotne.

Celem prowadzonych obserwacji było określenie i ocena zachowań koni półkrwi oraz czystej krwi arabskiej poddanych próbom dzielności naWrocławskim TorzeWyścigów Konnych – Partynice w sezonie 2006. Czterostopniową oceną objęto 74 konie półkrwi (42 małopolskie, 8 wielkopolskich, 24 szlachetne półkrwi) oraz 69 czystej krwi arabskiej, uczestniczących głównie w gonitwach płaskich. Obserwacje behawioru polegały na ocenie zachowania się tych koni podczas oprowadzania na padoku, w czasie dosiadania ich przez jeźdźców i podczas wchodzenia do maszyny startowej. Wykazano różnice w zachowaniu się badanych koni w zależności od trenerów, płci, liczby gonitw oraz obliczono korelacje między obserwowanymi czynnikami a indywidualnym współczynnikiem powodzenia (IWP). Najbardziej stresującymi czynnościami było wejście do maszyny startowej oraz oprowadzanie, a najmniej – dosiad. Okazało się, że klacze są bardziej odporne na stres od ogierów. Ujemne wskaźniki korelacji między oceną zachowania na padoku a IWP u koni czystej krwi arabskiej i małopolskiej wskazują, że konie tych ras silnie manifestują stres przedstartowy.Wysokie oceny za zachowanie skorelowane z częstszym uczestnictwem w gonitwach świadczą o tym, że konie szybko adaptują się do czynników stresogennych.

Badaniami objęto 42 lochy pierwiastki rasy wbp, u których kontrolowano masę ciała w dniu pierwszego pokrycia i w 30., 60., 90. i 110. dniu ciąży oraz w dniu odsadzenia prosiąt. Oszacowano istotne dodatnie współczynniki korelacji fenotypowych (P <= 0,05), pomiędzy masą ciała loch w 30. dniu ciąży a liczbą prosiąt żywo urodzonych (0,305*) oraz pomiędzy masą ciała loszek w 30., 60., 110. dniu ciąży a liczbą prosiąt odsadzonych (0,304*, 0,302*, 0,309*). Wykazano również istotne (P <= 0,01), dodatnie współzależności pomiędzy masą ciała loch w kolejnych okresach ciąży a masą miotu i prosięcia w 21. dniu odchowu (od 0,406** do 0,655**). Uzyskane rezultaty wskazują, że masa ciała loch w okresie całej ciąży może przynieść poprawę wyników ich użytkowości rozpłodowej, szczególnie wyników odchowu potomstwa.

Badania zlokalizowano w jednym z gospodarstw rolnych województwa warmińsko-mazurskiego. Wykonano je w latach 2004–2006. Materiałem badawczym były 92 krowy rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej od których uzyskano 287 laktacji. Celem pracy była analiza wybranych wskaźników użytkowości krów w kolejnych laktacjach 305-dniowych oraz pełnych w zależności od ich najwyższej laktacyjnej wydajności dobowej. Całość materiału badawczego podzielono na trzy grupy. Pierwszą stanowiły krowy o maksymalnym udoju laktacyjnym wynoszącym ≤ 20 kg, drugą krowy od 20,1 do 30 kg i trzecią grupę krowy o wydajności> 30 kg mleka. Najwięcej krów ubyło w laktacji II i III (67,39%). Najwyższa przeciętna wydajność dobowa mleka krów wystąpiła w grupie III. Najwyższy wskaźnik tej cechy wystąpił w laktacji III i wynosił 40,23 kg. Wydajność krów wzrastała do laktacji III. Najwyższa wystąpiła w grupie III i wynosiła 8684 kg mleka, 8887 kg mleka ECM, 574 kg tłuszcz + białko przy zawartości składników 4,21% tłuszczu i 3,38% białka. Zawartość tłuszczu i białka była najwyższa w grupie krów o najniższej wydajności dobowej, tj. ≤20 kg mleka. Przeciętna długość trzech pierwszych okresów międzyciążowych jak i międzywycieleniowych była standardowa, co sprawiało, że cykl produkcyjny jak i reprodukcyjny nie przekraczał 365 dni. Najwyższe wartości współczynników korelacji odnotowano pomiędzy wydajnością mleka a wydajnością tłuszczu(r = 0,92), białka (r = 0,98) i suchej masy (r = 0,99). Wraz z wydajnością mleka malała zawartość białka (r = 0,07) i wzrastała nieznacznie tłuszczu (r = 0,25) i suchej masy (r = 0,16). Nie zaobserwowano istotnego wpływu wskaźników użytkowości mlecznej krów na długość okresu międzyciążowego i miedzywycieleniowego. Jedynie, okresy te były dodatnio skorelowane z wielkością indeksu unasienień. Współczynniki korelacji prostej wynosiły wówczas odpowiednio: 0,38 i 0,54 przy poziomie istotności wynoszącym (P ≤ 0,05).

Celem pracy było porównanie wyników oceny użytkowości czystorasowej i mieszańcowej populacji francuskich ras bydła mięsnego w odniesieniu do ich zgodności z celem hodowlanym i standardami rasowymi. Materiałem do badań były wyniki oceny użytkowości bydła mięsnego za lata 2000–2005. Analizowano wyniki czystorasowych populacji ras charolaise i limousine oraz ich mieszańców z rasą cb. Odnotowano stały wzrost udziału rasy limousin w populacji czystorasowej i mieszańcowej oraz stabilny udział rasy charolaise w żeńskiej populacji czystorasowej. Masy ciała krów czystorasowych i mieszańców z rasą charolaise są dalekie od wymogów określonych w celu hodowlanym, a z rasą limousine – tylko nieznacznie od niego odbiegają. Nie stwierdzono różnic w masie ciała przy urodzeniu cieląt czystorasowych i mieszańców rasy limousine. Czystorasowe cielęta rasy charolaise były cięższe od mieszańców. Średnie przyrosty dobowe cieliczek czystorasowych przekraczały określony w standardzie hodowlanym, minimalny dobowy przyrost masy ciała do wieku 210 dni. Przyrosty dobowe jałówek mieszańców były znacznie niższe. Cielęta czystorasowe miały wyższą masę ciała przy odsadzeniu od mieszańców. Różnice te były bardziej wyraźne u rasy charolaise (21 kg buhajki i 28 kg cieliczki) niż u rasy limousin (odpowiednio 5 i 4 kg).