Celem pracy było zbadanie zdolności siedmiu szczepów drożdży: Candida famata MI1a, C. intermediata BI2a, C. kefyr PII1b, C. sphaerica FII7a, Geotrichum penicillatum EII6a, Sacharomyces kluyveri BII3a oraz Yarrowia lipolytica PII6a wyizolowanych z serów z przerostem pleśniowym Rokpol do wzrostu w mleku oraz określenie stopnia degradacji składników mleka zachodzącej pod ich wpływem. Wykazano, że wszystkie badane szczepy były zdolne do wzrostu w mleku. We wszystkich próbach obserwowano spadek pH, a każdy ze szczepów odmiennie wpływał na zmiany zawartości poszczególnych kwasów organicznych w mleku. Wzrost drożdży C. kefyr PII1b , C. sphaerica FII7a i C. intermediata BI2a wiązał się głównie z nagromadzeniem znacznych ilości kwasu octowego, a C. sphaerica FII7a, S. kluyveri BII3a i C. famata MI1a z akumulacją kwasu propionowego. Natomiast szczep Y. lipolytica PII6a zutylizował kwas cytrynowy i mlekowy. Wykazano także, że w obecności drożdży zachodzi wyraźna degradacja białek i lipidów mleka. Największy stopień hydrolizy białka stwierdzono podczas wzrostu Y. lipolytica PII6a i C. sphaerica FII7a. Poziom N_rozp.. we frakcji rozpuszczalnej w pH 4,6 wynosił w tych próbach odpowiednio 30,2 i 28,4%, a zawartość wolnych grup aminowych odpowiednio 2612 i 2175 µmol Gly^.100 ml^-1. Drożdże te wykazywały również największe uzdolnienia do uwalniania kwasów tłuszczowych z triacylogliceroli, których zawartość w 12 dniu inkubacji mleka wynosiła 3310 i 2900 mg ^.100 ml^-1.

Badany był przebieg reakcji redukcji siedmiu prochiralnych ketonów aromatyczno-alifatycznych: acetofenonu i jego pochodnych oraz naftyloketonów w kulturze endofitycznego grzyba Pezicula cinnamomea. We wszystkich przypadkach zanotowano enancjospecyficzny przebieg transformacji, przy czym nadmiar enancjomeryczny enancjomeru będącego w przewadze oraz wydajność otrzymanego alkoholu drugorzędowego zależały przede wszystkim od struktury substratu, w mniejszym stopniu od czasu reakcji.

Celem podjętych badań była ocena wpływu: kwasu oleinowego, etanolu, glicerolu, heksadekanu oraz glukozy na indukcję promotorów wprowadzonych z genem LacZ do genomu drożdży Y. lipolytica. Indukcję oceniano poprzez wzrost 12 transformantów w obecności laktozy i wykazanie aktywności β galaktozydazy. Pomimo obecności w podłożu niezbędnych do indukcji promotorów substancji badane transformanty drożdży nie były zdolne do wykorzystania laktozy do wzrostu. Obserwowany słaby wzrost niektórych transformantów był prawdopodobnie wynikiem wykorzystania jako źródło węgla zastosowanego induktora. Szczególnie, że przeprowadzony test ONPG nie potwierdził ekspresji genu LacZ u żadnego z badanych szczepów.

Celem autorów pracy było zbadanie możliwości wykorzystania glicerolu w procesie biosyntezy kwasu cytrynowego przez szczep Aspergillus niger W78B oraz ustalenie optymalnego stężenia makroelementów w podłożu dla tego procesu. Hodowle prowadzono techniką hodowli wstrząsanej w podłożach syntetycznych z gliceryną jako substratem, rozcieńczoną wodą wodociągową i uzupełnionych źródłami makroelementów. W wyniku badań ustalono, że optymalne stężenia NH₄NO₃, KH₂PO₄ i MgSO₄·7H₂O wynoszą odpowiednio: 2,48, 0,3 i 0,3 g dm^-3. W tych warunkach uzyskano ponad 59 g dm^-3 kwasu cytrynowego tworzącego się z wydajnością (Y_P/S) 0,39 g g^-1 i produktywnością (Q_P) 0,99 g dm^-3 h^-1. Jedynym produktem ubocznym powstającym w śladowych ilościach w czasie badanego procesu był kwas szczawiowy.