Celem badań była ocena i porównanie wartości diagnostycznych miejsc wprowadzenia torakoskopu w badaniu endoskopowym jamy klatki piersiowej u psów. Badania wykonano u 30 zwierząt. Psy podzielono na trzy grupy. W pierwszej grupie psów torakoskop umieszczono po stronie lewej 1/3 górnej części V i VIII przestrzeni międzyżebrowej. W drugiej grupie badania przeprowadzono w połowie wysokości prawej V i VIII międzyżebrza. W grupie trzeciej badania torakoskopowe wykonano metodą przez-przeponową z dostępem po prawej i lewej stronie wyrostka mieczykowatego mostka. Uzyskane wyniki wskazały, że wszystkie badane dostępy posiadały wartość diagnostyczną, jednak, dostęp przezprzeponowy umożliwiał przeprowadzenie badania całego obszaru klatki piersiowej z jednego portu.

Miedź jest pierwiastkiem mającym istotne znaczenie dla organizmu, przede wszystkim jako składnik wielu enzymów odgrywających kluczową rolę w regulacji metabolizmu. Niedobory tego pierwiastka mogą być przyczyną wielu subklinicznych i/lub klinicznych zaburzeń czynnościowych. Na niedobory miedzi bardzo wrażliwe są zwłaszcza zwierzęta przeżuwające. Celem badań była ocena dynamiki zmian stężenia miedzi w osoczu krwi koźląt w pierwszym miesiącu życia oraz zbadanie wpływu płci i liczebności miotu na koncentrację tego pierwiastka. Wykazano, że najbardziej dynamiczne zmiany stężenia miedzi w osoczu krwi koźląt mają miejsce w pierwszych 10. dniach życia postnatalnego. Wydaje się, że od końca drugiego tygodnia życia sprawność mechanizmów homeostatycznych regulujących stężenie tego pierwiastka we krwi jest już dostateczna. Płeć koźląt jak i liczebność miotu nie wywierają istotnego wpływu na koncentrację miedzi w osoczu krwi i dynamikę zmian tego wskaźnika z wiekiem. Niemniej obserwuje się wyższe stężenia tego pierwiastka u koziołków i osobników z ciąż pojedynczych.

Celem badań było poznanie wpływu L-alanylo-L-glutaminy na strukturę i parametry geometryczne oraz wytrzymałościowe, a także mineralizację kości udowej u 8-tygodniowych prosiąt. Badania przeprowadzono na 23 prosiętach w wieku od 1 do 56 dnia życia, którym podawano doustnie L-alanylo-L-glutaminę 0,4g/kg m.c. (grupa Ala-Gln) lub płyn fizjologiczny 2 ml/kg m.c. (grupa kontrolna). Po uśpieniu prosiąt w 56 dniu życia, izolowano kości udowe i przeznaczono je do dalszych badań. Ocenie poddano: gęstość mineralną przynasady bliższej i dalszej kości udowej, własności mechaniczne (siła łamiąca i maksymalna siła sprężystości) i geometryczne (pole przekroju poprzecznego, wtórny moment bezwładności i średnia względna grubość ścian trzonu kości). W preparatach histologicznych wykonano pomiary morfometryczne: powierzchni, długości i gęstości beleczek kostnych nasady i przynasady dalszej. Stwierdzono tendencję wzrostową w wartościach parametrów fizycznych, geometrycznych oraz morfometrycznych kości udowej prosiąt grupy Ala-Gln. Podsumowując, podawanie prosiętom doustnie L-alanylo-L-glutaminy przez okres 8 tygodni wpływa korzystnie na rozwój kości udowej.

Badania przeprowadzono na 40 kręgosłupach osobników dorosłych (6 samców i 34 samic) oraz na 84 kręgosłupach 8-tygodniowych brojlerów (42 samce i 42 samice) kaczki domowej typu pekin. Kości gotowano w 3% wodnym roztworze wodorowęglanu sodu (NaHCO₃) a następnie preparowano strumieniem wody po rozmiękczeniu pozostałych fragmentów mięśni. Po oczyszczeniu materiał bielono w 3% roztworze perhydrolu (H₂O₂) i suszono w temperaturze pokojowej (16-20 ºC). W opisie zwracano uwagę na cechy typowe dla gatunku oraz na zmiany o charakterze dymorficznym i ontogenetycznym. Pomiarów kości dokonano suwakiem z noniuszem, z dokładnością do 0,1 mm. Celem niniejszej pracy było ustalenie liczby kręgów w poszczególnych odcinkach kręgosłupa u aktualnie hodowanych kaczek rasy pekin, a także wykazanie różnic w ich budowie w związku z typem lokomocji.

Drożdże Saccharomyces cerevisiae zawierające oddzielnie w 1 kg produktu: Fe – 32,0 g, Cu – 23,0 g, Mn – 35,4 g stosowano jako uzupełnienie tych mikroelementów w mieszankach pełnoporcjowych dla warchlaków. W stosunku do zapotrzebowania uzupełnienie paszy tą formą organiczną mikroelementów stanowiło dla: Fe – 27%, Cu – 75%, Mn – 30%. Źrodłem cynku we wszystkich grupach był ZnO. Po 4 tygodniach żywienia pobrano krew i określono w surowicy zawartość: Fe, Cu, Mn, Zn oraz makroelementów: Ca, P, Mg, Na, K i Cl. Określono także wybrane wskaźniki przemiany białkowej i tłuszczowej. W pełnej krwi oznaczono wskaźniki hematologiczne. Mikroelementy zawarte w drożdżach nie miały większego wpływu na stężenie badanych składników mineralnych w surowicy krwi oraz wskaźniki hematologiczne. W grupie otrzymującej drożdże manganowe nastąpiło istotne obniżenie żelaza, a w grupie otrzymującej miedź – cynku. Drożdże żelazowe oddziaływały istotnie na zmniejszenie poziomu cholesterolu w surowicy krwi. Zagadnienie to wymaga dalszych badań.