Celem niniejszej pracy było określenie wpływu bakterii fermentacji mlekowej na rozwój grzybów z rodzaju Aspergillus i Rhizopus, ponadto poddano ocenie wpływ kwasu octowego i mrówkowego na rozwój bakterii fermentacji mlekowej. Do oceny zahamowania wzrostu drobnoustrojów zastosowano metodę studzienkową, a także pomiar zmian impedancji za pomocą urządzenia BacTrac 4300. Czynniki hamujące w metodzie dyfuzyjnej stanowiły metabolity następujących bakterii: Lactobacillus casei 0848, Lactobacillus plantarum MiLAB393, Pediococcus parvulus MiLAB099 oraz mieszana kultura tych szczepów bakterii fermentacji mlekowej (MIX), natomiast przy pomiarze impedancji inhibitorami były kwasy mrówkowy i octowy (te same szczepy i mieszana kultura). Przeprowadzone doświadczenia dowodzą, że testowane szczepy nie posiadają właściwości przeciwpleśniowych. Zarówno kwasy octowy, jak i mrówkowy wykazały działanie hamujące wzrost wybranych szczepów bakterii fermentacji mlekowej. Zaobserwowano zależność pomiędzy stężeniem kwasu a zmianą impedancji w podłożu. Im wyższe było stężenie kwasu octowego i mrówkowego, tym odnotowywano niższe zmiany impedancji podłoża hodowlanego, a tym samym mniejszy przyrost badanych bakterii fermentacji mlekowej.
WZROST LACTOBACILLUS PLANTARUM W OBECNOŚCI WYBRANYCH ZWIĄZKÓW POLIFENOLOWYCH
Autor
Joanna Jasnowska-Małecka
Strony
17–26
Słowa kluczowe
polifenole, Lactobacillus plantarum 788, stymulacja wzrostu, spowolnienie wzrostu, pomiar zmętnienia
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Polifenole roślinne ze względu na powszechnie znane prozdrowotne właściwości antyoksydacyjne oraz antybakteryjne są stosowane w przemyśle spożywczym i kosmetycznym jako stabilizatory tłuszczu i naturalne antyseptyki. Celem pracy było określenie wpływu wybranych związków polifenolowych w stężeniach nieprzekraczających 100 µg·cm-3 na Lactobacillus plantarum 788 mający zastosowanie przemysłowe. Wpływ naringiny, kwercetyny, kwasu galusowego i ferulowego na wzrost L. plantarum 788 określono na podstawie pomiarów zmętnienia zawiesiny bakteryjnej przy użyciu czytnika mikropłytek Power Wave HTmicroplate. Największy efekt dodatku polifenoli obserwowano w pierwszych 7 godzinach inkubacji. Użycie glikozydowej pochodnej naringeniny stymulowało wzrost bakterii zależnie od stężenia. Dodatek kwercetyny w stężeniu 100µg·cm-3 wywołał spowolnienie tempa namnażania bakterii zarówno w fazie logarytmicznego wzrostu, jak i w fazie stacjonarnej. Dodatek kwasów fenolowych w badanych stężeniach działał stymulująco.
Krioprezerwacja znajduje z każdym rokiem coraz szersze zastosowanie w ochronie roślinnych zasobów genowych. Liczba gatunków roślin zarówno użytkowych, leczniczych, ozdobnych, a także zagrożonych, przechowywanych w ciekłym azocie zwiększa się. Dostępne techniki stają się coraz bardziej skuteczne. Pomimo że dużo uwagi poświęca się optymalizacji procedur krioprzechowywania, to jednak zagadnienie stabilności genetycznej materiału biologicznego wciąż pozostaje nie w pełni wyjaśnione. Idea krioprezerwacji zakłada, że tkanki przechowywane w ciekłym azocie zachowują swoje właściwości. Dostępna literatura wskazuje jednak na możliwość pojawienia się zmian, zwłaszcza na poziomie sekwencji i metylacji DNA. Wielkość oraz trwałość tych zmian są zależne zarówno od zastosowanej techniki, jak i genotypu. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie wybranych zagadnień z zakresu wpływu krioprezerwacji na stabilność roślin.