W badaniach podjęto próbę ustalenia wpływu metod przygotowania gleby oraz sposobów utylizacji pozostałości zrębowych na kształtowanie się wielkości biomasy części nadziemnej sadzonek 3-letniej uprawy sosnowej, pochodzącej z odnowienia sztucznego. Przeprowadzone analizy statystyczne wyników dowiodły, że istnieje silny wpływ metod przygotowania gleby na wielkość biomasy. W przypadku sposobów utylizacji pozostałości zrębowych różnice pomiędzy wartościami biomasy części nadziemnej sadzonek na poletkach doświadczalnych okazały się statystycznie nieistotne. Na badany czynnik nie miała także istotnego wpływu interakcja metod przygotowania gleby i sposobów utylizacji pozostałości zrębowych. Największe wartości biomasy części nadziemnej odnotowano na powierzchniach, gdzie zastosowano orkę pługiem LPZ-75 oraz naoranie wałków, niezależnie od sposobu utylizacji pozostałości zrębowych. Z kolei na działkach, gdzie glebę spulchniono frezem leśnym stwierdzono najmniejsze wartości biomasy we wszystkich sposobach utylizacji pozostałości zrębowych.

W pracy przedstawiono propozycję postępowania gospodarczego mającego na celu ochronę borodzieja próchnika Ergates faber (Linnaeus 1761). Borodziej jest gatunkiem chrząszcza (Coleoptera) z rodziny kózkowatych (Cerambycidae), który był objęty ochroną na terytorium Polski od 2001 roku w myśl Rozporządzenia Ministra Środowiska, z 26 września 2001 roku (Dz.U. 2001, nr 130, poz. 1456), natomiast nie był wymieniony w żadnym załączniku dyrektywy habitatowej. Objęcie tej kózki ochroną gatunkową na terytorium Polski wymagało wypracowania takich zasad prowadzenia gospodarki leśnej, które były najbardziej właściwe dla zachowania tego gatunku. Podano również niepublikowane do tej pory stanowiska występowania opisywanego owada.

Praca prezentuje wyniki badań prowadzonych w drzewostanach bukowych należących do zespołu żyznej buczyny karpackiej Dentario glandulosae-Fagetum strefy regla dolnego Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Celem badań była analiza zmian składu gatunkowego wszystkich warstw rozwojowych lasu w okresie 1993-2003/04. Otrzymane wyniki dowodzą dużej stabilności badanych drzewostanów, czego potwierdzeniem był brak statystycznie istotnych różnic w budowie warstwy drzew, podrostu i nalotu na początku i na końcu okresu kontrolnego. Niezmiennie buczynę karpacką tworzą trzy charakterystyczne dla Karpat Wschodnich gatunki lasotwórcze: buk, jodła i jawor.