Celem pracy była ocena wpływu podłoża inokulacyjnego (YNB lub podłoże mineralne) oraz rodzaju wprowadzonego namoku kukurydzianego (sypki lub płynny) na biosyntezę kwasu pirogronowego i α-ketoglutarowego z glicerolu odpadowego przez drożdże Yarrowia lipolytica A-10. Hodowle okresowe były prowadzone do wyczerpania substratu (100 g ∙ dm-3 glicerolu) i trwały 68–118 godz. Drożdże produkowały od 30,4 do 35,8 g ∙ dm-3 kwasu pirogronowego oraz od 14,4 do 17,9 g ∙ dm-3 α -ketoglutarowego. Przy zastosowaniu YNB jako podłoża inokulacyjnego uzyskano wyższe wartości szybkości objętościowej produkcji obu kwasów. Wydajność produkcji kwasu α-ketoglutarowego była zbliżona we wszystkich wariantach hodowlanych, natomiast najwyższą wartość tego parametru dla kwasu pirogronowego, 0,35 g ∙ g-1, uzyskano przy wykorzystaniu mineralnego podłoża inokulacyjnego i namoku płynnego. Najwyższą procentową zawartość białka, około 38%, oznaczono w biomasie drożdży i otrzymano, używając podłoża mineralnego.
OCENA MOŻLIWOŚCI POMIARU ŚREDNICY KOMÓREK DROŻDŻY PIWOWARSKICH PRZY UŻYCIU LASEROWEGO ANALIZATORA WIELKOŚCI CZĄSTEK
Autor
Barbara Foszczyńska, Ewelina Dziuba, Joanna Chmielewska
Strony
15–28
Słowa kluczowe
drożdże piwowarskie, rozmiar komórek, analizator wielkości cząstek
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Badano możliwości wykorzystania laserowego analizatora wielkości cząstek Mastersizer 2000 do monitorowania kondycji drożdży piwowarskich poprzez pomiar średnicy komórek. Stwierdzono, że średnicę komórek drożdży należy wyznaczać bezpośrednio po pobraniu biomasy ze środowiska hodowlanego lub fermentacyjnego, stosując wodę destylowaną jako ciecz dyspersyjną. Wykazano przydatność urządzenia do obserwacji zmian wielkości komórek drożdży w warunkach stresu osmotycznego i etanolowego.
UWALNIANIE ZWIĄZKÓW SIARKI PODCZAS DEGRADACJI PIÓR PRZEZ DWA SZCZEPY BACILLUS
Autor
Wojciech Łaba, Anna Choińska, Anna Rodziewicz
Strony
29–40
Słowa kluczowe
Bacillus, związki siarki, keratynazy, czynniki redukujące, reduktaza disulfidowa
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Keratynolityczne bakterie Bacilus polymyxa B20 i B. cereus B5esz podczas wzrostu w podłożu z piórami, jako głównym źródłem składników odżywczych, akumulowały w środowisku znaczną ilość związków siarki na różnym stopniu utlenienia, w tym związki tiolowe, tiosiarczany, siarczyny i siarczany. Podstawową różnicą zaobserwowaną pomiędzy dwoma testowanymi mikroorganizmami było wyższe stężenie siarczanów uwalnianych do podłoża przez bakterie B. polymyxa oraz zdolność bakterii B. cereus do akumulacji w podłożu zredukowanych związków tiolowych. Dodatkowo, aktywność reduktazy glutationowej, mogącej potencjalnie brać udział w procesie keratynolizy, została potwierdzona głównie w homogenacie komórek, w przeciwieństwie do frakcji pozakomórkowej. Keratynazy obecne w płynie pohodowlanym wykazywały aktywność zarówno wobec keratyny rozpuszczalnej, jak i keratyny natywnej. Zastosowanie w mieszaninie reakcyjnej 2-merkaptoetanolu oraz siarczynu pozwoliło zwiększyć aktywność badanych keratynaz poprzez intensyfikację sulfitolizy, natomiast nie na drodze aktywacji tych enzymów.