W warunkach laboratoryjnych oceniono przydatność preparatu o handlowej nazwie Fyre-Zyme do oczyszczania gleby z substancji ropopochodnych oraz jego wpływ na dynamikę zmian mikroflory glebowej. Testowany preparat, niemający w Polsce atestu, był najskuteczniejszy w ciągu 6 godzin od wprowadzenia do zanieczyszczonej gleby. Ubytek substancji ropopochodnych w tym czasie, w porównaniu z kontrolą, wynosił 29%, a po 60 dniach – 52%. Preparat Fyre-Zyme wspomagał usuwanie węglowodorów n-alifatycznych i WWA, natomiast nie wpływał na ubytek węglowodorów monoaromatycznych (BTEX). W obecności preparatu, w 60 dniu procesu zaobserwowano zmiany liczebności mikroorganizmów glebowych – obniżenie liczby mikroorganizmów eukariotycznych oraz wzrost liczby mikroorganizmów prokariotycznych. Natomiast nie odnotowano jego wpływu na liczebność mikroorganizmów metabolizujących heksadekan.
Zbigniew Lazar, Michał Piegza, Ewa Walczak, Wojciech Barszczewski, Małgorzata Robak
Strony
19–36
Słowa kluczowe
drożdże, RAPD, PCR, RLFP, kiszonki
Streszczenie
Pokaż streszczenie
W prezentowanej pracy postanowiono ustalić, które gatunki drożdży zasiedlają domowe fermentowane produkty: kiszone ogórki, kiszoną kapustę oraz kiszone mieszane warzywa. Z wybranych do badań kiszonek wyizolowano 75 szczepów drożdży, które identyfikowano na podstawie o testu API (bioMerieux), amplifikacji wybranych regionów genów rDNA (NS3-ITS4) i analizy restrykcyjnej oraz skanowania genomu w poszukiwaniu sekwencji mikrosatelitarnych. Za dominującą mikroflorę wszystkich kiszonych produktów uznano drożdże Saccharomyces cerevisiae (38,7% izolatów) i Yarrowia lipolytica (25,6% izolatów). Z kiszonych produktów wyizolowano także szczepy należące do następujących gatunków: Pichia etchellsii, P. ohmerii, Candida holmii, C. pelliculosa i Shizosaccharomyces japonicus. Wykorzystując API 32C, niektóre izolaty zidentyfikowano tylko do rodzaju, a z uwagi na ubogie bazy danych szczepów wzorcowych nie wszystkie izolaty udało się jednoznacznie zidentyfikować na poziomie gatunku technikami molekularnymi. Wyniki badań pozwoliły na rozbudowanie tworzonej bazy danych o nowe szczepy drożdży (szczepy o odmiennych profilach restrykcyjnych), co w przyszłości powinno ułatwić prowadzenie prac identyfikacyjnych.
Erytrytol, czterowęglowy alkohol wielowodorotlenowy, jest substancją słodzącą coraz częściej stosowaną jako zamiennik sacharozy. Jego produkcja na skalę przemysłową odbywa się wyłącznie w procesach biotechnologicznych. Celem pracy było porównanie wydajności i dynamiki produkcji erytrytolu z glicerolu odpadowego, pochodzącego z produkcji biodiesla, przez szczep Yarrowia lipolytica Wratislavia K1-UV21 w hodowli okresowej, okresowej zasilanej i powtórzeniowej hodowli okresowej. Hodowle prowadzono w bioreaktorze Biostat B Plus. Całkowite stężenie glicerolu wynosiło 150 i 250 g∙dm-3, odpowiednio w hodowli okresowej i okresowej zasilanej. Powtórzeniową hodowlę okresową rozpoczęto jako hodowlę okresową zasilaną, a po wyczerpaniu glicerolu, z bioreaktora usunięto 40% jego zawartości i uzupełniono taką samą objętością świeżego podłoża. Po każdej wymianie stężenie glicerolu wynosiło 100 g∙dm-3. Przeprowadzono 4 takie cykle. W hodowli okresowej i okresowej zasilanej drożdże produkowały odpowiednio 84,1 i 136 g∙dm-3 erytrytolu. Wydajność produkcji tego związku była zbliżona (0,53 g·g-1) w obu systemach hodowlanych, natomiast szybkość objętościowa, jak i właściwa syntezy erytrytolu była wyższa w hodowli okresowej. Podczas powtórzeniowej hodowli okresowej wysoką wydajność (0,51–0,55 g·g-1), jak i dynamikę produkcji erytrytolu (0,80–1,05 g·dm-3h-1) uzyskano podczas trzech pierwszych cykli.