Celem niniejszego opracowania jest identyfikacja konfliktów pojawiających się na etapie sporządzania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w ujęciu ilościowym i jakościowym wraz z analizą przyczyn oraz przedmiotu wystąpienia tych konfliktów na przykładzie miasta Olsztyna. Głównym materiałem badawczym były protesty, zarzuty do planów w latach 1995 – 2003, odwołania od postanowień rady gminy dotyczące nieuwzględnienia zarzutów orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego. Analiza ma na celu podkreślenie istoty identyfikacji konfliktów umożliwiającej podejmowanie racjonalnych decyzji dotyczących zagospodarowania przestrzennego.

Wiele zabiegów urządzenioworolnych stanowi ważne i efektywne narzędzie w poprawie struktury agrarnej obszaru. Brak przepisów prawnych z tego zakresu powoduje ograniczenie ich pełnego wykorzystania. Proponowane rozwiązania planistyczne dotyczące systemu planów urządzenioworolnych powinny zapewnić właściwą organizację planowania i realizacji zabiegów, a w przyszłości mogą stanowić wzór prowadzenia urządzeń rolnych dla regionalnych i lokalnych służb.

Rolnictwo w Polsce charakteryzują dwie przeciwstawne tendencje. Jedna z nich wynika z konieczności konkurencyjności polskich gospodarstw rolnych w nowej sytuacji ekonomicznej kraju, zwłaszcza w przededniu akcesji do UE. Wysoka efektywność ekonomiczna w produkcji żywności wiąże się z negatywnymi skutkami dla środowiska. Takie zjawiska, jak koncentracja produkcji i ziemi rolniczej, mechanizacja oraz chemizacja, mogą prowadzić do zanieczyszczenia wód powierzchniowych i wgłębnych, a w konsekwencji także wód Bałtyku. Drugą tendencją charakteryzującą polskie rolnictwo jest ekologizacja. Zadaniem planowania przestrzennego jest prawidłowe gospodarowanie zasobami przyrody oraz ochrona gruntów rolnych. Właściwe rozmieszczenie produkcji rolniczej, odpowiednie proporcje między funkcją rolną a ochronną, stosowanie wymogów ochrony środowiska w rolnictwie, mają prowadzić do poprawy jakości poszczególnych elementów środowiska naturalnego, w tym wód Bałtyku.

Celem pracy była analiza wybranych problemów gospodarki przestrzennej na obszarze Popradzkiego Parku Krajobrazowego. W szczególności badaniom poddano analizę rozbieżności między ustaleniami planu ochrony parku a ustaleniami miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego wybranej gminy. Stwierdzono, iż występują istotne niespójności między ustaleniami planu ochrony parku a terenami uznanymi za rozwojowe w miejscowych planach przestrzennych. Wydaje się, iż wydane w 2002 r. rozporządzenie ministra środowiska w sprawie zasad sporządzania projektu planu ochrony parku krajobrazowego, w sposób istotny usprawni gospodarkę przestrzenną na obszarach ekologicznie chronionych.

Rozwój strefy podmiejskiej jest spowodowany niższym kosztem gruntów budowlanych na obrzeżach miast. Tworzą się tam osiedla rezydencjonalne. Jednak głównym czynnikiem określającym atrakcyjność terenów jest poziom hałasu. Strefy wypoczynkowe – rezydencjonalne, powinny charakteryzować się niskim poziomem hałasu. Niestety tak nie jest. Badania dowiodły, że podmiejska wieś jest głośna. Być może doprowadzi to w przyszłości do tworzenia sztucznych ekranów dźwiękochłonnych.

Projektowanie zieleni to proces złożony i oparty na wielu dyscyplinach naukowych. Jednakże, wykorzystując podstawowe zasady projektowania, można w znaczny sposób poprawić warunki życia mieszkańców wsi. Szczególnie dotyczy to wsi podmiejskich zlokalizowanych w pobliżu dróg obciążonych ruchem samochodowym.

Przedstawiono politykę państwa w zakresie struktury użytkowania ziemi po wstąpieniu przez Chiny do Światowej Organizacji Handlu. W pierwszej kolejności przeanalizowano strukturę, sposoby oraz skutki dotychczasowego użytkowania ziemi w Chinach, przed wstąpieniem do WTO. Następnie określono i przeanalizowano sytuację Chin po wstąpieniu do WTO, zwłaszcza aspektów konieczności złagodzenia polityki bezpieczeństwa żywnościowego Chin. W dalszej kolejności analizowano problemy związane z koniecznością ochrony gruntów użytkowanych rolniczo, koniecznością dostosowania struktury upraw do sytuacji międzynarodowej oraz koniecznością kształtowania polityki w kierunku systemu otwartego, polegającego na szerokiej współpracy międzynarodowej. W ostatniej części tego opracowania autorzy przedstawiają wnioski.

W pracy przedstawiono niektóre aspekty wieloletnich dzierżaw nieruchomości za granicą na przykładzie takich krajów, jak: Australia, Holandia, Nowa Zelandia i Wielka Brytania, oraz porównano wybrane cechy prawa użytkowania wieczystego gruntu w Polsce i dzierżawy wieloletniej nieruchomości w Wielkiej Brytanii i Australii.