WPŁYW RÓŻNYCH STĘŻEŃ CITROSEPTU NA WZROST SZCZEPÓW ASCOSPHAERA APIS IN VITRO
Autor
Paweł Chorbiński, Agnieszka Wójcik
Strony
5–12
Słowa kluczowe
Citrosept, Ascosphaera apis, bioflawonoidy, witamina C
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Celem badań było ustalenie wrażliwości szczepów otorbielaka pszczelego Ascosphaera apis na różne stężenia preparatu Citrosept (Citamani) w warunkach laboratoryjnych. Badania prowadzono na podłożu Sabourauda, posługując się cylinderkową metodą rozcieńczeń wg Buttiego. W doświadczeniu wykorzystano 0,1, 0,2, 0,4, 0,8, 1, 2, 4 i 8% stężenia Citroseptu. Oznaczenia MIC (minimal inhibitory concentration) i MFC (minimal fungicidal concentrations) wykonano w 7. dniu doświadczenia. Średnia wartość MIC dla szczepów użytych w doświadczeniu wyniosła 1,18 ml Citroseptu (0,232% zawartości bioflawonoidów oraz 11,80 mg witaminy C) na 100 ml podłoża, natomiast wartość MFC dla tych szczepów wyniosła 7,20 ml Citroseptu (1,42% bioflawonoidów oraz 72,00 mg wit. C) na 100 ml podłoża. Preparat Citrosept wykazał się znacznym wpływem hamującym wzrost A. apis i może znaleźć ewentualne zastosowanie w profilaktyce i zwalczaniu grzybicy otorbielakowej u pszczoły miodnej.
probiotyki, pies, kot, żywienie zwierząt towarzyszących
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Funkcjonowanie układu pokarmowego oraz jego stan są niezmiernie ważne dla ogólnej kondycji zwierząt domowych. Niezakłócony ekosystem jelitowy stymuluje układ odpornościowy zwierzęcia, chroni psy i koty przed patogenami i zapewnia odpowiednie składniki odżywcze. Prawidłowe żywienie jest więc jednym z elementów warunkujących właściwą homeostazę organizmu. Zbyt powszechne stosowanie antybiotyków i ich działania niepożądane spowodowały duże zainteresowanie wykorzystaniem probiotyków w celach profilaktyczno-leczniczych. Uzupełnienie dawek pokarmowych w odpowiednie gatunki bakterii o potwierdzonych właściwościach probiotycznych, pozwala na utrzymanie homeostazy przewodu pokarmowego zwierzęcia, powiększając tolerancję na niekorzystne bodźce środowiskowe, ułatwia procesy trawienia i zwiększa przyswajalność składników karmy, a w przypadku stosowania antybiotyków w celach leczniczych przyspiesza okres rekonwalescencji.
ZMIENNOŚĆ ODGAŁĘZIEŃ ŁUKU AORTY U DZIKIEGO KRÓLIKA (ORYCTOLAGUS CUNICULUS L. 1758)
Autor
Witold Brudnicki, Ryszard Jabłoński, Włodzimierz Nowicki, Benedykt Skoczylas, Jan Wach
Strony
25–34
Słowa kluczowe
łuk aorty, dziki królik
Streszczenie
Pokaż streszczenie
Badania przeprowadzono na 34 osobnikach dzikiego królika (Oryctolagus cuniculus L. 1758), były to 22 samce i 12 samic. Od łuku aorty odchodziły dwa lub trzy naczynia. W 64,7% przypadków odchodziła tętnica ramienno-głowowa i tętnica podobojczykowa lewa, a 35,3% od łuku aorty odchodziła tętnica ramienno-głowowa, tętnica szyjna wspólna lewa i tętnica podobojczykowa lewa. Zaobserwowano przypadki (11,1%) odejścia od pnia tętnicy szyjnej wspólnej prawej i tętnicy podobojczykowej prawej, tętnicy tarczowej dogłowowej.