Ochrona jezior przed eutrofizacją wymusza działania mające na celu ograniczenie dopływu substancji pokarmowych oraz zahamowanie rozwoju glonów i planktonu. Jednym ze sposobów ograniczenia populacji sinic w wodach jezior jest utrzymanie w powierzchniowej warstwie niekorzystnych dla ich rozwoju warunków przepływu. W tym celu na Jeziorze Zdworskim (Pojezierze Gostyńsko-Włocławskie) zaproponowano zainstalowanie aeratora powodującego utrzymanie stałego falowego przepływu powierzchniowego. Na jeziorze tym zastosowano jednocześnie zabiegi zapobiegające obniżaniu się poziomu wody i ograniczające dopływ biogenów, a także bariery przeciwdziałające ekspansji sinic. Aerator ma za zadanie rozprowadzać wodę wpływającą do jeziora z pompowni Dobrzyków, utrzymując przy tym falowy przepływ powierzchniowy. W artykule opisano badania laboratoryjne aeratora, które miały na celu rozpoznanie wpływu zmiennych warunków hydraulicznych jeziora na skuteczność działania urządzenia. Wpływ ten modelowano poprzez zmianę kąta wychylenia tarczy oraz wysokości jej położenia względem lustra wody.

W artykule omówiono rezultaty sześciomiesięcznego okresu konsultacji społecznych dotyczących dokumentów planistycznych podstawowych dla procesu planowania w gospodarce wodnej na lata 2009–2015. W grudniu 2008 roku zostały one przedstawione przez Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej do oceny społeczeństwa na obszarze całego kraju, natomiast omówienie procesu konsultacji w artykule ograniczone zostało do obszaru działania Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Krakowie. Poprzedza je omówienie struktury i zawartości planów gospodarowania wodami dla obszarów dorzeczy oraz programu wodno-środowiskowego kraju. Konsultacje przedstawiono w podziale na cztery podstawowe kategorie – rezultaty spotkań konsultacyjnych, wyniki badan ankietowych, stanowiska ciał doradczych dyrektora RZGW w Krakowie, a także uwagi samego RZGW, instytucji administrującej regionami wodnymi Górnej Wisły, Dniestru i Dunaju.

Celem pracy była wizualizacja zjawiska rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w korycie dwudzielnym, polegająca na wprowadzeniu w obszar przepływu wody wskaźnika, który szybko rozprzestrzenia się na cały przekrój strumienia. Szybkość rozprzestrzeniania się wskaźnika w strumieniu wody zależy od wielu czynników, lecz najistotniejsza jest struktura pulsacji prędkości wody. Jednym ze sposobów opisu burzliwego ruchu wody jest opis statystyczny, który występujące w nim wielkości hydrodynamiczne traktuje jako wielkości losowe uśrednione w czasie. Pomiary przeprowadzono na modelu hydraulicznym o wymiarach16 x 2,08 m.

Do opisu i analizy prądów dryftowych (wiatrowych) wywołanych tarciem aerodynamicznym wykorzystuje się model Ekmana. Model ten można również zastosować w przypadku dużych cieków, do których należy zaliczyć ujściowe odcinki rzek. W bezpływowych rejonach takich cieków obserwuje się wpływ wiatru na pionowy rozkład prędkości wody. W pracy obliczono prędkości powierzchniowe za pomocą modelu Ekmana oraz spowodowane wiatrem zmiany prędkości powierzchniowych w ciekach za pomocą równania tachoidy dla wykładniczo-zmiennego w pionie współczynnika lepkości burzliwej. Założono różne koncepcje parametru a w opisie współczynnika lepkości burzliwej. Analizę przeprowadzono, przyjmując warunki panujące w dolnej Odrze.

W celu ograniczenia erozji dna dolnego odcinka Dunajca zaprojektowano dwa stopnie wodne. Dokonano wstępnej analizy wpływu tych obiektów na dynamikę przepływu rzeki. W analizie wzięto pod uwagę energetyczne wykorzystanie powstałych spadów, ocenę stabilności koryta oraz zachowanie warunków bytowania ichtiofauny.