Celem badań było ustalenie składu chemicznego mięśni piersiowych, ud i podudzi oraz profilu kwasów tłuszczowych w skórze z tłuszczem podskórnym i w tłuszczu sadełkowym u brojlerów gęsich żywionych mieszankami standardowymi oraz mieszankami, w których śrutę poekstrakcyjną sojową częściowo zastąpiono śrutą poekstrakcyjną rzepakową „00”.Materiałem badawczym były wymienione wyżej tkanki pochodzące od 10 gęsiorów i 10 gęsi białych kołudzkichW31, z dwóch grup doświadczalnych, każda o liczebności 30 samic i 30 samców, odchowywanych do wieku 10 tygodni. Mięśnie piersiowe oraz mięśnie ud i podudzi brojlerów gęsich żywionych w okresie odchowu mieszankami zawierającymi śrutę poekstrakcyjną sojową, odznaczały się nieco mniejszą zawartością suchej masy oraz białka ogólnego i jednocześnie większą tłuszczu surowego, w porównaniu do gęsi otrzymujących mieszanki, w których śrutę poekstrakcyjną sojową zastąpiono częściowo śrutą poekstrakcyjną rzepakową „00” (różnice nie potwierdzone statystycznie).Mięśnie piersiowe wszystkich badanych gęsi charakteryzował zbliżony udział kwasów tłuszczowych. Podobnie nie stwierdzono zróżnicowania profilu analizowanych kwasów w skórze i tłuszczu podskórnym brojlerów w zależności od żywienia ptaków w okresie odchowu. Z kolei mięśnie ud i podudzi oraz tłuszcz sadełkowy gęsi żywionych mieszankami ze śrutą poekstrakcyjną sojową i rzepakową, odznaczały się mniejszym udziałem nasyconych, a większym nienasyconych kwasów tłuszczowych w porównaniu z ptakami otrzymującymi mieszanki wyłącznie ze śrutą poekstrakcyjną sojową (różnice nie potwierdzone statystycznie).

Celem pracy było porównanie użytkowości mlecznej oraz wieku pierwszego wycielenia krów pierwiastek krajowych i importowanych z Holandii i Danii. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że pierwiastki importowane z Danii, Holandii uzyskały w I laktacji 305 dniowej większą wydajność mleka w porównaniu z krowami krajowymi. Różnice były istotne (P ≤ 0,01 i P ≤ 0,05). Pierwsze wycielenia importowanych krów nastąpiły między 26. a 27. miesiącem życia. Pierwiastki krajowe cb charakteryzowały się najstarszym wiekiem pierwszego wycielenia i uzyskały najniższą wydajność mleczną w I laktacji.

Jaja przepiórki japońskiej Faraon inkubowano w ujednoliconych warunkach, poddając jaja krótkotrwałemu (2 godz.) działaniu stałego pola magnetycznego o indukcji 225 mT w przypuszczalnych „punktach krytycznych” embriogenezy dla tego gatunku ptaków tj. 3., 5. i 14. dobie inkubacji. Doświadczenie przeprowadzono dwukrotnie z grupą kontrolną, wykorzystując jaja z dwóch okresów produkcyjnych stada rodzicielskiego – szczytu i końca.Wykazano, że poddanie jaj w okresie inkubacji krótkotrwałemu wpływowi stałego pola magnetycznego wysokiej indukcji 225 mT spowodowało, niewielkie ale widoczne, zmiany w wylęgu. „Szok” magnetyczny zastosowany w 3. dobie inkubacji spowodował niewielkie zmniejszenie zamieralności zarodków w stosunku do innych podgrup oraz niewielkie skrócenie czasu trwania lęgu w grupach jaj z obu okresów użytkowości stada. Analogiczny impuls zastosowany w 5. dobie inkubacji jaj spowodował w obu grupach zasadnicze zwiększenie odsetka embrionów zamarłych, a także istotne opóźnienie lęgu. Czynnik ten działający w 14. dobie inkubacji jaj pochodzących ze szczytu także pogorszył wszystkie analizowane wskaźniki lęgu. Pozytywne oddziaływanie impulsu stałego pola magnetycznego zaobserwowano w 14. dobie lęgu w grupie jaj pochodzących z końcowego okresu użytkowości reprodukcyjnej stada przepiórek

Streszczenie: Celem pracy było określenie wpływu wieku i pochodzenia szynszyli na wielkość miotu, liczbę odchowanych szynszyli z jednego miotu, długość okresu międzyporodowego oraz śmiertelność młodych szynszyli w okresie odchowu przy matkach.Analizowano w sumie 2576 miotów pochodzących od 790 samic szynszyli odmiany standard, z dwóch grup genetycznych – 585 samic szynszyli polskich i 205 samic szynszyli duńskich. Szynszyle polskie osiągnęły nieco lepsze wyniki rozrodu, gdyż zarówno wielkość miotu, liczbę odchowanych szynszyli z jednego miotu jak i okres międzyporodowy kształtowały się na wyższym poziomie niż u szynszyli duńskich. Prawie we wszystkich analizowanych wskaźnikach (za wyjątkiem okresu międzyporodowego) wartość wzrastała do wieku 5 lat, a następnie zmniejszała się i ponownie wzrastała, osiągając dobre wartości w grupie najstarszych szynszyli.Wydaje się też, że celowym byłoby utrzymywanie zwierząt stada podstawowego dłużej niż 5 lat.

Materiał doświadczalny stanowiły trzy grupy jałówek po matkach mieszańcach o 50% udziale rasy czarno-białej (cb) i 50% udziale rasy Red Angus oraz po ojcach trzech ras mięsnych: Limousin, Red Angus i Salers. Przeprowadzono ocenę poubojową 5 jałówek z każdej grupy genotypowej. Prawe półtusze po schłodzeniu zostały podzielone na wyręby. Określono masę wyrębów i procentowy udział poszczególnych wyrębów w półtuszy oraz masę mięsa w 5 wyrębach wartościowych. Ponadto obliczono masę i udział 5 wyrębów wartościowych w półtuszy oraz powierzchnię przekroju mięśnia najdłuższego grzbietu.Wyniki dysekcji wykazały, że masa wszystkich wyrębów oraz ich procentowy udział w półtuszy, masa oraz udział 5 podstawowych wyrębów w półtuszy, jak również procentowy udział w 5 wartościowych wyrębach mięsa kształtowały się bardzo podobnie. Nieco lepsze wyniki uzyskały jałówki po ojcach rasy Limousine. Uzyskane różnice nie zostały jednak potwierdzone statystycznie.

Oceniono zależności genetyczne i fenotypowe pomiędzy cechami pokroju a wydajnością mleka oraz jego składnikow (tłuszcz, białko) 7814 krow pierwiastek ras czerwonobiałej (n = 4574) i czarno-białej (n = 2240), urodzonych w latach 1993–1996. Materiał badawczy pochodził ze 139 stad hodowanych na terenie Śląska Opolskiego.Analizy przeprowadzone zostały za pomocą pakietow statystycznych DFREML i SAS oraz liniowego modelu mieszanego z addytywnym efektem osobniczym. Oszacowane trendy genetyczne dla analizowanych cech mleczności wynosiły: 23,9 kg mleka, 0,38 kg tłuszczu i 1,37 kg białka na rok. Najwyższe korelacje genetyczne odnotowano pomiędzy wydajnością mleka a kalibrem, typem i budową oraz oceną ogolną zarowno w całej populacji jak i w analizowanych rasach. Nieznacznie niższe korelacje oszacowano pomiędzy wydajnością mleka a wysokością krzyżu, obwodem klatki piersiowej i oceną za wymię. Najniższe korelacje oszacowano pomiędzy cechami wydajności mleka a cechami liniowymi wymienia.

Celem podjętych badań było określenie wpływu chelatu Cu z lizyną na wyniki analizy rzeźnej oraz skład chemiczny i profil kwasów tłuszczowych wmięśniach piersiowych i wątrobach indorów. Doświadczenie przeprowadzono na 2 grupach indorów typu ciężkiego BIG-6 podczas 16 tygodniowego odchowu. Ptaki były utrzymywane w jednakowych warunkach środowiskowych, zgodnych z normami przewidzianymi dla odchowu indyków rzeźnych i żywione typowymi mieszankami pełnoporcjowymi. Indory grupy doświadczalnej otrzymywały dodatek Cu w formie chelatu z lizyną w ilości 10 mg Cu×dm^–3H₂O. Uzyskane wyniki wskazują, iż zastosowany w doświadczeniu kompleks mineralno-organiczny Cu z lizyną wpłynął na zwiększenie końcowych mas ciała indorów o 6,44%, ale nie miał istotnego wpływu na wyniki analizy rzeźnej. Dodatek chelatu Cu z lizyną spowodował obniżenie zawartości białka ogólnego w wątrobach indyków o 11,83%. Nie stwierdzono natomiast wpływu preparatumiedziowego na skład chemiczny mięśni piersiowych. W wątrobach ptaków otrzymujących dodatek Cu odnotowano zwiększenie udziału kwasu mirystynowego i linolenowego. W mięśniach piersiowych pod wpływem miedzi zmniejszeniu uległa zawartość kwasów nasyconych: mirystynowego, palmitynowego i behenowego, wzrósł natomiast udział kwasu oleinowego. Zmiany te wpłynęły na obniżenie (o 12,33%) ogólnej zawartości nasyconych kwasów tłuszczowych w tłuszczu mięśni piersiowych indyków.

Badania przeprowadzone zostały na 16 koziołkach rasy polskiej białej uszlachetnionej klinicznie zdrowych. Celem badań była analiza zmian wybranych parametrów hematologicznych i biochemicznych w surowicy krwi koziołków w okresie 60 do 150 dni. Przez cały tucz zwierzęta otrzymywały te same pasze. Poziom HGB (7,81 mmol·l^–1) i MCV (24,46 fl) był istotnie wyższy (P ≤ 0,01) w grupie starszych koziołków. Różnice istotne zaobserwowano w przypadku koncentracji Ca, P i K między grupami. Poziom wapnia fosforu i potasu w okresie tuczu spadł, jednakże stężenie elektrolitów we krwi pozostało w granicach fizjologicznych norm dla zdrowych koźląt. Stwierdzono istotne różnice w zawartości HDL i całkowitym cholesterolu. Nastąpił istotny (P ≤ 0,05) wzrost HDL (1,14 mmol·l^–1) u koziołków w wieku 150 dni. Istotnie (P ≤ 0,05) niższą zawartość całkowitego cholesterolu wystąpił u starszych koziołków.

Oszacowano współczynniki odziedziczalności cech mleczności 488 990 krów użytkowanych w latach 1975–1992. Oceny dokonano przy użyciu modelu zwierzęcia (AM). Obok typowych efektów w modelu uwzględniono efekt poziomu produkcji stada oraz efekt okręgu. Poziom stada miał znaczący wpływ na uzyskiwane wartości współczynników odziedziczalności.

Oszacowano współczynniki powtarzalności cech mleczności 488 990 krów użytkowanych w latach 1975–1992. Oceny dokonano przy użyciu modelu zwierzęcia (AM). Obok typowych efektów w modelu uwzględniono efekt poziomu produkcji stada oraz efekt okręgu. Poziom stada miał znaczący wpływ na uzyskiwane wartości współczynników powtarzalności.

Badaniami objęto 1194 krowy rasy czarno-białej, z wysokim udziałem genów bydła holsztyńsko-fryzyjskiego użytkowanych w trzech oborach uwięziowych i dwóch wolnostanowiskowych. Ze względu na wydajność kg mleka ECM w laktacji standardowej krowy podzielono na klasy: 1) ≤5000, 2) 5001–7000, 3) 7001–9000, 4) > 9000. Celem pracy było określenie wpływu wydajności mleka krów na wskaźniki płodności z uwzględnieniem systemu utrzymania zwierząt. Krowy utrzymywane w oborach wolnostanowiskowych wyprodukowały średnio w laktacji 305-dniowej 7161 kg mleka ECM, a w oborach uwięziowych 6913 kg.Wykazano istotną interakcję pomiędzy systemem utrzymania i wydajnością w odniesieniu do cech określających płodność. Woborach uwięziowych wraz ze wzrostem wydajności pogorszeniu ulegały wskaźniki płodności, natomiast u krów utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym nie stwierdzono istotnego związku pomiędzy wydajnością a płodnością.Wolnostanowiskowy system osłabił w pewnym stopniu negatywny wpływ wysokiej wydajności na funkcje rozrodcze krów.

Badania przeprowadzono na 270 cielętach (199 jałówek i 71 buhajków), które były mieszańcami bydła czarno-białego z holsztyńsko-fryzyjskim (hf) z pulą genową hf wynoszącą 25,0–97,8%.Wwieku 2 dni od cieląt pobierano próby krwi, w których oznaczano koncentrację immunoglobulin, białka całkowitego, albumin, glukozy, mocznika, cholesterolu całkowitego i hemoglobiny. Określano także liczbę hematokrytową. Krzyżowanie z hf obniżało koncentrację albumin, glukozy i cholesterolu, oraz zwiększało koncentrację mocznika (p ≤ 0,01).Współczynniki odziedziczalności, oszacowane za pomocą regresji matka–cielę, były bardzo niskie dla immunoglobulin (0,056) i białka (0,006) i nieco wyższe dla niektórych metabolitów (0,148 dla albumin i 0,204 dla cholesterolu).Wyniki badań świadczą, że w genetycznym doskonaleniu mieszańców z hf lub czystorasowego bydła hf zmierzającym do zwiększenia żywotności cieląt, pierwszoplanową cechą selekcyjną powinny być zdolności do pobierania siary.

Celem badań było prześledzenie wpływu sezonu urodzenia cieląt rasy czarno-białej z dużym udziałem genów bydła rasy hf (powyżej 50%) na wyniki ich odchowu i zdrowotność. Stwierdzono wpływ sezonu urodzenia na masę ciała, przyrosty oraz zdrowotność cieląt. Największy procent cieląt chorych stwierdzono w okresie jesienno-zimowym, natomiast najmniejszy latem.